Saté en cocktails: a match made in heaven

Kralingen, een prachtige wijk waar ik over het algemeen niks te zoeken heb. De huizen kan ik niet betalen en mijn vrienden blijkbaar ook niet, want die wonen er ook niet. Niks ten nadele van Kralingen, want als ik er kom, dan is het er mooi, gezellig en er is altijd wat te beleven, als je als buitenstaander weet waar je moet zoeken. 

Toen ik in een ver verleden werkte in het Brainpark, kwam ik elke vrijdag op de ‘s Gravenweg om Surinaamse broodjes te eten. Een jaar of vijf à zes geleden kwam ik er voor het gebak en de tosti’s op de Oudedijk, maar verder, kwam het niet vaak voor. Fast forward naar nu, ik ben op zoek naar een parkeerplekje op de Oudedijk. Het is hier gratis parkeren na 18.00 uur (en in het weekend). Dat is mooi meegenomen qua geld, maar ik moet wel een straatje verderop parkeren, maar ja, dan maar een stukje lopen.  

Om de hoek van mijn parkeerplek is namelijk net vorige week een nieuwe zaak geopend en wat voor een zaak. Een samenwerking tussen een aantal van mijn favoriete Rotterdamse horecaondernemers. Naast de ouderwetse gietijzeren poorten van een kinderspeeltuin staat een charmant klein gebouwtje met een opvallend nieuw rood neonteken op de voorgevel. Dit is Calaboose.  

Gevangenis  

Een beetje Google-werk levert mij het antwoord op de vraag ‘wat is Calaboose?’. Het is een verbastering van een Frans woord dat gevangenis betekent. Maar als dit een gevangenis moet voorstellen, dan ga ik nu naar buiten om een nieuwe carrière als draaideurcrimineel te starten. Het echte antwoord op de vraag? Calaboose is een samenwerking van de legendarische Saté-man en de cocktailhelden van Dr.  

Saté-mannen Daan Kisman en Mo Boudrissi groeiden ooit door van foodtruck naar restaurant op de Pretorialaan op Zuid. Drankhandelaar Arno van Eijmeren startte ooit Barrelproof en besloot daarna Dr. op te zetten. Blijkbaar waren beide partijen eraan toe om weer een stap te nemen naar een nieuw level. Goed eten wordt vergezeld door goed drinken en omgekeerd geldt dit net zo, dus werden de handen ineen geslagen en ontstond Calaboose, in Kralingen dus.  

Paul en Chi Ho 

Binnen aangekomen trekt mijn gezicht een spontane glimlach van oor tot oor. Het is een volle bak en aan alle tafels zitten gezellige mensen die lachen en praten, het glas heffen en de vingers aflikken, nergens een telefoon in het zicht. Tussen het hardwerkende personeel spot ik eerst Chi Ho, de sympathieke cocktailtovenaar van Rotterdam. In de keuken wordt het alleen maar mooier, daar spot ik Paul Toorop, die na een helaas mislukt avontuur met Jaimie van Heije in Amsterdam, terug is gekomen om de inwoners van Rotterdam te zegenen met zijn kookkunsten.  

In plaats van de gebruikelijke plus één ben ik vandaag lekker in mijn eentje. Ik neem plaats aan de bar en voor ik het door heb, staat er een bordje met saté ayam klaar. De metalen emmer op de bar is voor de stokjes, wordt mij verteld. Die zin is nog niet af en stokje één staat al in de emmer. Dit is saté zoals saté hoort te zijn, ik kan er een boek over schrijven, maar je moet het met deze zin doen.  

Science bitches 

Chi Ho weet dat ik vertrouw op zijn cocktailkunsten, dus ik heb geen idee wat ik krijg. Het blijkt de Honeymaker te zijn, een perzik met tamarinde variatie van de klassieke Whiskey sour. Deze mensen maken cocktails alsof het wijn is, de smaken passen heerlijk bij de saté en wanneer ik de eerste goddelijke hap Gado Gado tot mij neemt, blijkt de cocktail weer hele andere accenten te bevatten. Science bitches.  

De Gado Gado heeft peultjes of sugarsnaps en die haat ik want daar zitten altijd van die taaie draadjes aan, maar deze hebben dat niet. Ik vraag aan Paul wat voor soort peultjes dat niet hebben, die wil ik ook. Hij kijkt me aan en zegt, die haal ik er gewoon vanaf Tim. Mooi, door de mand vallen was nog nooit zo lekker.  

De Dr. Mandoffee cocktail is inmiddels op de bar komen te staan en ik probeer de smaken te herleiden. Ik ben er na vijf slokken nog niet achter, maar merk wel dat een half glas van dit spul in een minuut opdrinken niet de slimste zet is. Het bleek mandarijn met koffie en mezcal te zijn. Ik probeer bij te komen van deze move door mijn tanden te zetten in de Ayam Goreng. Welkom bij het volgende hoofdstuk van Mind Blown met Tim Beumers.  

Best chicken in town 

Ooit schreef ik hier voor de Buik een artikel over the best chickenwings in town. Die tent bestaat niet meer, maar mocht die nog wel hebben bestaan, de troffee voor lekkerste kip ever mag naar Calaboose. Deze kip wil ik elke week eten, voor deze kip zou ik een extra baan nemen zodat ik een huis kan betalen in Kralingen. Zo lekker? Ja, zo lekker. De rendang is ook erg goed, maar de kip is zo goed dat ik de rendang aan zijn lot over laat om nog meer van de kip te eten, ook al zat ik eigenlijk al vol.  

Ik eindig hangend aan de bar met een volle buik en een voldaan smaakprofiel en een iets te hoog promillage in mijn bloed. Als dessert krijg ik een Matcha Alexander voorgeschoteld. Ik vind Matcha goor, maar ook hier is de smaak gebalanceerd met chocolade en kokosmelk en ook nu weer is het perfect. Ik staar om mij heen terwijl ik decadent nip van dit mooie glas op een elegant pootje en zie dat de mensen om mij heen zich ongeveer in dezelfde staat bevinden.  

Klachten? 

Is het dan allemaal zo geweldig? Eigenlijk wel ja, ik heb er maar één klacht aan overgehouden en dat is dat het in Kralingen is, niet dat ik het de mensen uit Kralingen niet gun, maar het is ver van waar ik normaal ben, maar ook dat is maar een luxeprobleem, want voor Calaboose rij ik met liefde een stukje om, parkeren is toch gratis. Moet ik alleen wel iemand meenemen die niet drinkt, maar met eten als dit, zal het niet moeilijk zijn om iemand te vinden die met me mee wil.