THOMS Stadsbrouwerij: laten we elke dag borrelen.

De vrijmibo, de uitlaatklep van hardwerkend Nederland. Maar laten we eerlijk zijn, het leven is iets wat je elke dag zou moeten vieren. Dat kan bij THOMS Stadsbrouwerij.

Ik ben geen café type. Je zal mij dan ook niet snel in een traditioneel bruin café vinden. Ik heb zat vrienden die dan zeggen: "hey, kom gaan we naar Witte de With, ff naar de kroeg." Zelfs met een shitload aan bekenden, moet ik helaas afzeggen. De herrie, het staan, de geur van bier, de muziek, het is gewoon niets voor mij. Ik ben ook te cheap ervoor. Als ik wil staan en zuipen, dan hang ik liever in een park bij een bankje. De hangoudere in mij is nog steeds alive and kicking. 

Wat mij wel naar een kroeg zou kunnen krijgen, is goed eten. Probeer dat maar eens te maken bij een bankje. Dus was ik pas bij de Stadsbrouwerij van THOMS. Daar werd gevrijmibo'd en mij werd verteld dat ik echt langs moest komen. Nou was dat lang niet genoeg reden voor mij om langs te komen, maar toevallig ken ik Harvey. Harvey staat nu zowel in de keuken bij restaurant/underground bar THOMS aan de Meent als in die van zijn broertje de Stadsbrouwerij aan het Raamplein (aan de achterkant van het Stadhuis, red.) en als Harvey wat te eten maakt, dan ben ik erbij.'

Het eerste wat opvalt als ik aan kom lopen bij THOMS Stadsbrouwerij is de heerlijk ontspannen sfeer van het pleintje achter de Meent. Een soort mini oase van rust in een vrij hectisch stuk van de stad. Als er nog vogels zouden wonen in Rotterdam, dan zou je ze hier moeten kunnen vinden. Het is heerlijk weer, de zon staat hoog aan de hemel, maar het is niet heel warm binnen, dat zijn pluspunten.

Het interieur is prachtig. Dat mag gezegd worden, dus daarom zeg ik dat. Ik zou dat ook zeggen als het niet gezegd mocht worden, want het is een prachtig interieur, maar dat terzijde. Industrieel, ruim maar toch warm en verwelkomend. Alsof je voor het eerst je nieuwe huis inloopt.

Nou lust ik geen bier, omdat ik meer van likeur en cocktails ben, oh ja en ik hou van wodka tijdens het draaien of stappen. Persoonlijk zou ik nooit een fles wodka bestellen in een club, omdat het duurder is dan losse glazen kopen, wat knap is, want dat is al overdreven duur. Maar het voordeel ervan is wel dat je niet de hele tijd in de rij hoeft te staan. 

Bij THOMS Stadsbrouwerij hebben ze een vergelijkbaar idee uitgewerkt. Daar hebben ze namelijk privé biertaps aan de tafel gebouwd. Dit alleen al is een reden om voortaan elke bedrijfsborrel of vrijmibo met de zaak te gaan houden bij de brouwerij. Je loopt naar de bar en zegt: "Doe mij tien liter bier voor mijn tafel", en bam, je kan tien liter bier tappen aan je eigen tafel. Niks op en neer lopen, geen gedoe met wachten bij de bar, gewoon zelf tappen. Is nog leuk ook, zelfs als je geen bier drinkt.

Terwijl ik lekker aan het genieten ben van de ontspannen sfeer kom ik tot de conclusie dat zelfs de muziek te doen is. Nou nog eten, maar aan de plank op mijn tafel te zien heeft Harvey ook hier een prima balans gevonden tussen snel happen en lekker eten. Om te beginnen is er kristalbrood. Ik laat mij vertellen dat dit brood is dat vers wordt gebakken en dan gelijk in de vriezer verdwijnt. Dit zorgt ervoor dat het mega luchtig en supercrunchy is, love me some crunchy. 

Er is zeker ook eten voor vegetariërs hier, maar deze plank is afgestemd op de vrijmibo behoefte van een mens dat te vroeg met bier begon en even terug in balans moet komen, omdat je anders de avond niet haalt. Het buikspek is krokant waar nodig en sappig waar je het niet verwacht. Er ligt een worstje met twee soorten dier, verpakt in een inwendig stukje ander beest. De grillworst met cheddar en pepers is lekker pittig en zorgt ervoor dat de tap opengaat voor de wat minder ervaren peper eter. 

Mijn favorieten op deze plank zijn de spareribs zonder bot in een supersaus. Ik weet niet wat het echt voor saus is, maar spareribs in supersaus is voor mij genoeg marketing. Een soort krokante pasteitjes met kip zijn op voor ik ze kan proeven, maar mijn vriendelijke glimlach en prachtige blauwe ogen doen Harvey smelten en er komt nog een portie bij op tafel, ik had eigenlijk moeten onthouden hoe deze dingen (dim sum, red.) heten, dat waren ze wel waard namelijk.

En als laatste neem ik kleine -met inktvisinkt zwartgemaakte- bapao'tjes met bakkeljauw vulling en een lekker sausje. Wat een geweldige apparaten zijn dat. Het ziet eruit als een verbrand iets, maar niets is minder waar. Superdingen, zachte bite, sappige vulling, ik wil er meer, nu, maar ze zijn dicht nu, accepteer mijn heimwee.

Al met al is de THOMS Stadsbrouwerij een goede relaxte spot. Wat mij eigenlijk een soort van verbaast. Het lijkt wel of mensen deze plek nog niet goed hebben ontdekt. Maar ik ben ervan overtuigd dat dat iets is wat in de aankomende maanden wel gaat veranderen. Deze spot heeft alles om de vaste vrijdagmiddag plek te worden van mensen die het begin van het weekend willen vieren. Liefst met bier. Maar naast die vrijdag middag borrel kan je net zo goed de mamibo, dimibo, woemibo of domibo beginnen. Waarom jezelf beperken met maar één dag? Je kan zelfs blijven tot laat in de avond, want er is lekker eten! Ik bedoel, ik hou niet van cafés en kroegen, maar blijkbaar hou ik wel van de Stadsbrouwerij. Als dat geen punten waard zijn, dan weet ik het ook niet meer.