Three: no babi pangang allowed

Er zijn dingen die ik lekkerder vind dan eten, zoals een lekker potje generaliseren. Ik hou ervan. Zo durf ik te stellen dat de meeste Hollanders boven de 50 babi pangang tatta’s zijn. Om een kort verhaal net iets langer te maken, mensen van boven de 50 gaan naar de Chinees en bestellen babi pangang, nasi en saté. Liefst op zondag.

Eén van die Chinezen zat in Hillegersberg. Ik kwam daar af en toe met een van mijn vrienden die een winkel heeft in de buurt. Was best een goede Chinees, ook de babi pangang was doable. Maar door de jaren heen is de vraag naar dit soort restaurants omgeslagen. Natuurlijk hebben we nog steeds een harde kern babi pangang afhalers, maar uit eten bij de Chinees is er niet vaak meer bij. 

Het was een tijdje de wok, maar de afgelopen jaren is sushi toch wel de favoriet geworden van de all you can eat Hollander die iets Aziatisch wil hebben. Het ding met sushi is alleen dat, net als met hamburgers, er nogal een groot verschil bestaat tussen de vreetschuur en de hoge prijzen sushitent. Daarom ben ik blij dat de oude babi pangang dealer is vervangen door Three (nadat tussendoor de Griek er nog even huishield). Een restaurant dat contemporary Asian Cuisine serveert. 

Na een volmondig ja en een geprikte datum was het tijd om met mijn plus één af te reizen naar Hillegersberg. De eerste indruk is toch dat het een prachtige zaak is geworden. Mooi decor, goede stoelen, vriendelijk personeel en service met een lach. Dit is het soort restaurant waar je komt om rustig te dineren met mensen die je lief zijn. Een lekker potje samen genieten. 

Mijn plus één was iets later, maar eenmaal aangeschoven kwam de eerste gang op tafel. Eerst een bakje edamame, snel gevolgd door de gemarineerde zalm met watermeloen, radijs en komkommersap. Kleine kunstige blokjes. Persoonlijk vind ik het altijd leuk als ik uitleg krijg over het eten op mijn bord. Die uitleg was er en werd op kundige wijze aan ons gebracht. Hou ik van.

De ogen van mijn plus één stonden heel anders dan die van mij. Dit leidde tot de conclusie dat ik per ongeluk een babi pangang Hollander had meegenomen naar een sushi tent. Een echte ouderwetse, want zijn lichaam had nog nooit sushi verwerkt. Inschattingsfout van mijn kant, want ik kan mij nog herinneren dat hij dolenthousiast meldde dat hij een geweldige bezorgdienst had gevonden. Getriggerd door zijn blijdschap vroeg ik welke service en wat bezorgen ze? Het waren broodjes kaas en kroketten... Ik had beter moeten weten. Dit wordt leuk!

De wagyu tartaar met eigeel en luchtige misomayonaise kan je me elke dag wel voorschotelen. Soepel, sappig, heerlijk. Ook dit was nieuw voor mijn gast, maar hij ging ervoor en er was in ieder geval geen commentaar. Dat was al heel wat. Plus het grote voordeel van de situatie, meer eten voor mij! Tijd voor uramaki. Twee rollen op bordjes met sojasaus. Birumbau en kani uramaki. De ene rol met softshell krab, de ander met onder andere kingprawn tempura en gekaramelliseerde ui. Dat was mijn favoriet. 

De opgediende kreeft verkocht ik aan mijn gast als een huzarensalade, maar dan luxe. Dat was natuurlijk gewoon een belediging voor het gerecht, maar fris en sappig was het wel, smaakte alle huzarensalade maar zo. Ondertussen was Herman den Blijker aangeschoven en was ik niet meer de enige ouwe kale man in de tent. Goed gezelschap is altijd een goed teken. Laten we er voor de vorm vanuit gaan dat mensen als Herman niet gaan eten in een ballentent. Pluspunten voor Three.

Nog meer goed gezelschap kwam in de vorm van het weekendentertainment. Een goochelaar aan tafel die met kaarten even duidelijk maakte dat ik niet weet hoe kaarttrucjes werken. Een welkome afwisseling om het eten te laten zakken, eten voor twee is ook voor mij een uitdaging.

Kipspiesjes met ananas gaan rechtstreeks naar mijn plus één. Herkenbaarheid doen een mens vertrouwen in wat hij eet. Daarom komt de paralelo uramaki naar mij. Als je ooit hebt afgevraagd of sushi met foie gras, kaviaar-stijl truffel en gebakken banaan een goede combinatie is, dan wil ik je ten eerste vragen hoe je dat in godsnaam bedenkt en ten tweede melden dat het antwoord JA is. Deze complete rol gaat met liefde naar mijn maag. 

Op de vraag of we nog meer willen, vragen we gierig naar de kaart. Die hadden we tot nu toe nog niet gezien, alles wat de chef ons voorschotelde is mij tot nu toe goed bevallen. De kaart ziet er top uit verder, maar brengt me wel bij het besef dat het beter is om een dessert te nemen. Er zijn grenzen en ik wil niet gelijk naar huis om in een foodcoma te raken. We ronden af met tonkabonen roomijs met diverse chocolade toevoegingen en een nieuw dessert met gegrilde ananas en allerlei romige toevoegingen. In beide gevallen, top, heerlijk. 

Uiteindelijk zijn er dan een bord of acht over de tafel gegaan en moet ik helaas toch concluderen dat ik te vol zit. Three heeft mij blij gemaakt. Mijn plus één heeft dingen gegeten die hij nog nooit had durven eten en hij vond het lekker. En ik? Ik zou dit aanraden aan iedereen die van een geweldige avond uit eten houdt maar op de een of andere manier denkt dat all you can eat sushi lekker is. Wees wel gewaarschuwd, je gaat hierna niet meer terug naar je ouwe sushi tent.