De Witte de With blijft in beweging. Al jaren is dit een centrale straat van Rotterdam, waar ondanks de populariteit regelmatig leegstand verschijnt. Vervolgens worden de leegstaande panden opgevuld door verse waaghalzen die een perfect concept denken te hebben gevonden. Dit keer is het de beurt aan Wagamama.
Wagamama is een Japans georiënteerde keten, overgevlogen uit Londen, die letterlijk de naam van 'een ondeugend kind' draagt. Tegenover Ballroom waren ze al even bezig een groot pand te vernieuwen, wat genoeg interesse van omstanders wekte. Een open en strakke entree nodigt nu nieuwsgierigen uit een kijkje te nemen in deze nieuwe vestiging.

We worden leuk geholpen door spontaan en extravert personeel. Snel, vlot en efficiënt, zoals een geoliede machine. Het personeel weet wat ze moet doen en doet het goed. De interactie tussen het personeel is heerlijk om te observeren, aangezien het iets weg heeft van de bemanning van een sterk schip in een storm. Het schip Wagamama dat met zijn getrainde bemanning de storm van gasten weet te bespelen op een wijze dat het ze niet overspoelt, maar snelheid geeft.

Wij bestellen dom genoeg beiden hetzelfde en nog wel hetgeen wat met een grote foto op de menukaart staat. Getrapt in de val van een slimme menukaart die overzichtelijk en mooi is opgezet met een duidelijke verdeling van de schotels waarbij elke categorie wordt toegelicht. Onze soep is rijk aan noodles, vlees en kruiden. Ik spiek even bij mijn buren die een veelzijdigheid aan gerechten voorgeschoteld krijgen. De één zwoegt zich bezweet door haar curryschotel heen, terwijl de ander terryaki van zijn mondhoeken af likt. "Heeeeeerlijk" is het oordeel, super. Goed gevarieerd eten, vliegensvlug voorgeschoteld.
Dankzij alle langslopende nieuwsgierigen krijgen we een uitdaging voor ons neus; op een charmante wijze de noodlesoep naar binnen werken. Ik faal op vermakelijke wijze. Zelfs de soeplepel, die qua afmetingen eerder onderdeel lijkt van een slacouvert, lijkt te genieten van het spektakel wat mijn onhandigheid veroorzaakt.

Langslopende straatstruiners stoppen even, pikken iets van ons gesprek op of besluiten zelf van dit eten te gaan genieten. We kijken uit op Zondebok, Ballroom en de Schouw. Een heerlijk divers rijtje aan concepten en mensen waarvan ik nu voor het eerst de interessante buurrelaties besef. De rauwe hipsters bij Zondebok, de G&T nippende dames bij Ballroom en de doorleefde kroeghelden bij de Schouw. Zowel vanaf de straatkant als vanuit Wagamama zelf, zorgt Wagamama voor een nieuw perspectief op onze doorgewinterde horecastraat.
Met zijn strakke en slimme uitvoering is dit een tent waar snel en mooi eten neer wordt gezet voor een breed publiek. Wagamama heeft balans gevonden tussen een snacktent en een luxer restaurant, beide in grote mate vertegenwoordigd op de Witte de With. Snel eten op luxere wijze is de omschrijving die past. Wagamama is en blijft, om even plat uit te drukken, een luxe vreetschuur in een strakke jas. Commerciëler dan de Deli Bird in Katendrecht, stijlvoller dan andere vreetschuren op de Witte, lekkerder dan restaurants in vergelijkbare prijsklassen.
Ga hier niet naartoe als je romantisch wilt dineren of een Rotterdamse schat wilt vinden om tot laat door te zakken. Daar zitten per slot van rekening genoeg barretjes voor op de Witte. Wagamama is eerder jouw tent als je snel en lekker wilt eten met een maatje. Het doet me denken aan Vapiano. Ze zijn goed in wat ze doen. Vapiano is een restaurant waar Duitsers Italiaanse trucjes gebruiken. Idem dito voor Wagamama, waar een Aziatische trukendoos wordt gedelegeerd door Londenaren.

Mijn voorkeur gaat uit naar een lokale toko met een Rotterdamse oude rot die het draaiende houdt. Desondanks is dit een mooie, strakke en slimme onderneming met goed eten waar jij en je tafelmaat ongestoord grappen kunnen rollen en kunnen bijkletsen. Het eten is lekker, snel en met een prima prijs. Genoeg reden om sowieso even in de nieuwe etalage van de Witte de With te gaan eten en de slagader van horeca Rotterdam op een andere wijze te bekijken.