A la plancha bij fishNbites

Het is warm binnen, thank god. In een gezellig sfeertje worden we spontaan ontvangen door een ervaren gastdame. Dat zie je zo. De Buik schuift op uitnodiging aan bij fishNbites, het visrestaurant ‘powered by’ Coast Fish. Het concept is slim en hedendaags, want duurzaam. De verse vis die ze overdag niet in de winkel verkopen, gaat ’s avonds de hete plaat op.

Dorade en skrei

Dan kan het dus zomaar dat een bepaalde vissoort op is. Volkomen logisch, zowel uit financieel als milieubewust oogpunt. Wij hebben geluk, eigenaar Marco van der Made brengt nog wat last minutes mee uit zijn winkel in de Prinsestraat. Bijna alle vis bereidt chef en mede-eigenaar Tony Flu a la plancha (op de plaat). Hij tipt ons de dorade en de skrei. Maar eerst, een glas cava en enkele bites om mee te starten.

De drie forse gamba’s zijn heerlijk. Is het staartje zo crunchy dat je dat als chips kan wegknagen, dan weet je dat het goed zit. Ernaast een viertal coquilles, perfect gaar met een fijne crunch om het romige schelpdierenvlees wat tegenwicht te bieden.

Vrolijke boel

Het is vrijdagavond tegen zevenen. Waar de zaak in het begin nog wat rustig oogt, loopt het langzaam vol met onaangekondigde gasten. Zoveel vissen in de zee, zo verschillend het publiek. Van strak gebotoxt met de implantaten vooruit, tot hoodies met baseballcaps. Van een overdressed stelletje uit Oekraïne tot een lokaal echtpaar dat hier overduidelijk vaker komt. Van een verdwaalde expat uit de VS tot een culinair blogger met zijn vrouw uit de richting van Kijkduin.

“In het begin waren het vrijwel alleen mensen uit de directe omgeving, nu weten ze ons ook van steeds verder te vinden”, vertelt een inderhaast opgetrommelde serveerster. Het is een vrolijke boel, de stemming is goed. Een hond blaft.

Twee tandjes beter

Het interieur heeft iets Scandinavisch. Veel hout en sfeervol verlicht. We maken een keuze uit de kleine wijnkaart. Dat hoeft niets negatiefs te betekenen: beter beperkt maar goed, dan oneindig en wisselend. De huidige wijnkaart is afdoende, maar kan beter. Het glas Duitse Grauburgunder van Karle is degelijk. “Daar werken we op dit moment aan”, vertelt Marco eerlijk. Om dat te bewijzen laat hij een nieuwe aanwinst op de kaart proeven: een Weissburgunder, maar dan twee tandjes beter. Kijk, dat gaat goedkomen.

Vol van smaak

Onze hoofdgerechten arriveren. Vertrouwend op het advies van de chef: eenmaal de gevlinderde dorade met groene kruiden en eenmaal de skrei met saffraansaus. De dorade is een flinke vis die opengeklapt bereid wordt, zonder graat. Handig. Fijne, verse en frisse smaak, zacht waar het zacht moet zijn en met een krokant randje.

Skrei is een soort kabeljauw die zich alleen in de wintermaanden in de noordelijkste delen van de Noordzee laat zien. Vol van smaak en stevig, hooguit een tikje droog. Met beetgare seizoensgroenten en Spaans gekruide rijst is het een leuke combinatie. Ook de frietjes met hun rustieke aardappelschilletje zijn een geslaagde aanvulling.

Aanrader, de Provence-rosé: 360 de Cavalier. Beste glas van de kaart en een blijvertje, verzekert Marco ons. Opvallend trouwens dat relatief veel gasten een glas rode wijn bestellen, verwacht je niet in een visrestaurant. Soit.

Liefde en persoonlijke aandacht

Hier eet je stevige porties, niet van dat lullige. Goed eten voor een prijs die 500 meter kustwaarts niet meer mogelijk lijkt. Ook relaxed, de playlist. Geen standaard liflafjesmuzak maar originele tunes met swing en schwung, perfect gevolumeerd. Wanneer een deel van de gasten huiswaarts gaat, of nog andere plannen heeft, sluiten wij af met koffie en dessert. We delen een warme tarte tatin van appel en bosbes, aangekleed met een vulkaan slagroom en een flinke bol vanille-ijs. Kun je gerust voor terugkomen en graag deze klassieker nooit van de kaart halen. Alvast dank.

Waar je ook bent, bij wie je ook komt, uiteindelijk is het belangrijkst: hoe aardig zijn de mensen voor je en hoeveel liefde stoppen ze je toe. Bij fishNbites zit de liefde in de vis en in de persoonlijke aandacht. Misschien nu nog wat minder in de wijn, maar – zoals gezegd – daar wordt aan gewerkt. We voelen dat het goed komt.