Mediterrane sfeer

Lastig kiezen trouwens, om een passende soundtrack bij deze nieuwe wijnbar te vinden. We twijfelen tussen ‘Bad case of loving you’ (Robert Palmer), ‘Sun hits the sky’ (Supergrass) of ‘Doctor, doctor’ (UFO).
Ach, op een avond als deze is het eigenlijk niet nodig. Het terras zit vol, de zon strijkt zijn laatste stralen langs vrolijk genietende weekendvierders, een mediterrane sfeer hangt als een warme deken over het plein. Dat klinkt ons als muziek in de oren.
Wijn van 33 tot 330 euro

We nemen plaats en krijgen meteen uitgelegd wat de tafelwaterpolicy is. Een fles kost drie euro maar dan mag je oneindig bij bestellen. Wel zo duidelijk in de vele discussies over wat water op de restauranttafel nou wel of niet mag kosten.
De wijnkaart? Graag. Dr. Wines heeft heel wat wijnervaring opgedaan bij diverse wijnimporteurs en dat zie je voor een deel terug op de kaart. Geen straf. Die-hard wino’s zoeken misschien ietsjes langer naar echte pareltjes of spannende flessen, aan de andere kant is het aanbod uitgebreid en breed.
Netjes met de actuele jaartallen erbij. Met een bandbreedte van 33 tot 330 euro per fles zit er voor iedereen wat tussen.
Goed glaswerk

Wij laten de keuze in de vertrouwde handen van de wijnartsen ter plaatse. De beste eerste indruk die je als wijnbar kan maken is door goed glaswerk neer te zetten. Dat klopt hier.
In een elegant Rona-glas krijgen we Crémant de Bourgogne van Bailly-Lapierre ingeschonken. Een degelijke niets-mis-meebubbel die een prima begeleider is van de bijna plichtmatige oester.
Maar dan, hatsikidee: Aligoté! Albert Bichot 2022. Luchtig houtgerijpt, rond en toch strak. Pijnboombitter, iets groens en vluchtigs. De toekomst van Bourgogne in een prettige, boeiende wijn die zich ook nog eens soepel opstelt ten opzichte van de geserveerde gerechtjes.
Nigiri tussendoor

Het ‘nadeel’ van prachtig weer op een oergezellige horecaplek? De keuken houdt het niet bij. In dit geval voor ons geen bezwaar. Geen haast, we zijn hier voor ons plezier. En krijgen net zo makkelijk een welkome refill van de Aligoté inclusief enkele interessante weetjes over het druivenras in kwestie.
Tussentijds een heerlijk zoethoudertje: nigiri van zalm. De mayo eronder doet de wijn goed.
Verrassend goede combi

De vineuze geneesheren en -dames van Dr. Wines gaan gekleed in, op de rug goed gedesignde t-shirts en het logo op de voorzijde - een kwestie van smaak. Ze brengen ons twee voorgerechtjes: Tataki van tonijn met avocadocrème, sesam, yuzu en shiso, en Délice de Bourgogne (een triple-crémekaas) met druif, tomaat, gerookte amandel en kervel.
Met de tonijn brengt de witte wijn het zilte van de vis mooi terug in de afdronk. Met de Délice matcht de wijn op weer een ander, speelser, niveau. Beide werken op hun eigen manier.
De volgende witte wijn die we op recept krijgen is een witte blend uit Entre-Deux-Mers, de nogal eens verguisde wijnregio in de buurt van Bordeaux tussen de rivieren Garonne en Dordogne. Prachtvondst.
Erbij: Sake-roll. Sushi van gebrande zalm, krokante garnaal, masago-eitjes en miso. En hoe zit het dan met de sake? ‘Gewoon een leuke naam.’ Nou, vooruit.
De sushi is een prettige mond vol. Zacht en krokant, met uitstekende, verse wasabi. En de wijn? Een combinatie die we zelf niet hadden bedacht, maar verrassend goed klopt.
Naar je dokter luisteren

Bij het hoofdgerecht, de zon is inmiddels te ruste gegaan maar de sfeer nog lang niet, krijgen we rood. Carl Erhardt Spätburgunder 2022. De wijn an sich spreekt zich niet echt uit, die wacht rustigjes tot bij het eten.
Steak au Poivre: dat is bavette met miso-pepersaus, edamame en bospeen. De saus is relatief pittig, hoog op smaak, en in combinatie met de puree van edamame… goddelijk.
Hapje bavette, slokje wijn. Tjonge. Doen ze goed hier, de medici der vergist druivennat. Bij wijze van experiment vragen we om een wat vollere rode wijn met wat meer textuur. Krijgen we ook, zo ongeveer, maar de Rioja Corriente 2022 van Telmo Rodriguez houdt het hoofd niet boven water. Soms moet je gewoon naar je dokter luisteren.
Heerlijke avond

Nog een leuke, gewaagde laatste wijn-spijsronde: de rosé Sancerre van Hubert Brochard (pinot noir) bij de aardbei-bavarois op een bodem van boterkoek met yuzu, witte chocola en merengue.
De wijn is ‘met zonder niks’ een aangenaam glas, het zoetige dessert maakt hem iets schraal. Jammer. Het voordeel, het is veel prettiger afsluiten dan met een logge, zoete, stroperige dessertwijn. We hopen trouwens dat de aardbeien van biologische komaf zijn… ‘s lands meest bespoten fruitsoort staat nogal onder druk.
Laten we vooral positief afsluiten. De bodem van die bavaroise! Vol, vet, hartig. Zo ga je met een goed gevoel de deur uit. Dat kon ook eigenlijk al niet meer stuk. Nog een kopje koffie dan, voor de fietsen weer van het slot mogen. Heerlijke avond.