Oogst is modern en elegant

Loop je bij Oogst binnen aan de Haagse Denneweg dan is het elegante tijdperk van het fin-de siècle dichtbij. Een negentiende-eeuwse salon waar Couperus zo zou kunnen aanschuiven. Maar de gastronomie is absoluut eigentijds. De jonge chef Kyan van Bommel kookt modern, subtiel, elegant en toont een open blik naar de wereld.

Flexibel en toegankelijk

Oogst is ontsproten aan het sinds 2002 met ster onderscheiden restaurant Calla’s. Je zou het dus de brasserie of de meer betaalbare variant van Calla’s kunnen noemen. Die laagdrempeligheid heeft zo zijn voordelen. Bij Oogst kun je nog zonder reservering binnenlopen om te checken of er een tafeltje beschikbaar is.

Ook de wijnkaart en menukeuze zijn toegankelijker en wat beperkter. Het restaurant is gelukkig flexibel in de aanpassing van het menu. Prettig, want voor de meeste gasten zal de keuze vallen op het 4- of 6 gangen menu. Qua à-la-carte gerechten is de kaart klein en bovendien komen de gerechten grotendeels terug in beide menu’s.

Brasserie in Parijs

Je hoeft geen al te grote observator te zijn om te zien dat Oogst een kind is uit een haute gastronomie familie. Je oog valt hier op details die deze afkomst verraden. Neem alleen al de kleine ronde tafels in deze luxe salon. Duidelijk geïnspireerd op de fameuze Parijse brasseries en voorzien van een messing rand die werkelijk prachtig lakwerk omsluit.

Nee, dit is geen spuitwerk of het resultaat van het rollertje van de Gamma. Hier is heel bewust de streek van de kwast zichtbaar gehouden. Dit zou je nog quiet luxury kunnen noemen. Heel wat minder verborgen zijn de luxe stoffen op stoelen en wandlampen. Die laatste zijn zelfs tout boudoir van ruches voorzien.

Kyan van Bommel

De jonge chef-kok en mede-eigenaar Kyan van Bommel is geen persoon die op de achtergrond blijft. Met zijn social skills zou dat ook jammer zijn. Je voelt je direct welkom. Een volbloed patron die je laat voelen hoe trots hij is op ‘zijn’ Oogst. Hij neemt de tijd om de gerechten toe te lichten en blijft ook in de loop van de avond op een prettige manier een vinger aan de pols houden.

Soep met een hoofdletter S

Wat ter tafel komt is bij veel van de gerechten zo verfijnd dat een uitleg uit eerste hand welkom is. Inspiratie en techniek komen indrukwekkend samen in de amuse met verschillende bereidingen van Parmezaanse kaas, waarbij smaken en structuren worden ontsloten die je niet voor mogelijk houdt. Al zal het kwartje van het koude ijs van Parmezaan in warm schuim niet bij iedereen vallen, maar dat blijft persoonlijk.

Een goede kok herken je aan zijn soep en sauzen. Als we het over “Soep” met een hoofdletter hebben, dan is deze verfijnde fris-kruidige bouillon met shitake eentje uit de Premier League. Met plezier vissen we de laatste shitakes van de bodem van het kopje.

Hogeschool van het koken

De sauzen in de gerechten overtuigen iets minder. Het is allemaal op niveau maar juist omdat er zo verfijnd wordt gekookt, valt de kleinste dissonant op. Zo krijgt bij de dungesneden zeebaars de vis niet de hoofdrol, maar rest slechts een bijdrage in structuur door te overheersend aroma van kalamansi (een Aziatische citrusvrucht) in de saus.

Bij de prachtige “op zaadjes gebakken” snoekbaars is gelukkig de vis goed te proeven. Zelden zo mooi geproefd. Die jus van cevenne-ui is hier dan weer net even de spelbreker in deze hogeschool van het koken. De jus heeft te veel de overhand zowel in aroma als in zoetheid.

Gedrevenheid

Oogst legt de lat hoog voor zichzelf. Dat zie je in alles terugkomen. In een rijk gedecoreerde sfeer van een kleine Franse brasserie eet je hier verfijnd. De jonge chef en zijn team laten een gedrevenheid ervaren die het bistro-niveau ontstijgt. Prijzen zijn conform de kwaliteit, en dat is geen kritiek!

Foto's van het restaurant: Casper van Dort