Geen kwaad woord over de lunch bij Hotel New York

Wáár ga je lunchen?' vroeg een vriend van me. 'Hotel New York', antwoordde ik. Zelf ook een beetje verbaasd. Ik was er al in geen eeuwigheid geweest. Maar in de buurt een afspraak, het is een van de bekendste plekken in Rotterdam, dus ja. Waarom ook niet? Nou, daar had die vriend wel antwoord op. Iets met bediening en het eten was ook maar zozo. Goed, dat hoor ik ook wel eens. Ik zou wel zien dit keer.

Het was vrijdag. En druk. Behoorlijk druk zelfs. Dat is het daar eigenlijk altijd. Wat me overigens ook meteen weer opviel, was die fantastische entourage (ouderwetsch woord, maar ik heb geen betere variant). Dat het er zo al bijna twintig jaar uitziet, heeft juist z'n charme. Overigens schijnt er wel iets veranderd te zijn, maar niet veel. In mijn beleving tenminste. We kregen een tafeltje aan het einde van de ruimte op de verhoging. Mooi, konden we alles goed overzien. Want ook dat hoort bij Hotel New York. Kijken naar de mensen.
Volgens die vriend was de bediening dus mwah, daar zou ik eens scherp op letten. Dat viel mee, ze begonnen eigenlijk meteen aardig te doen. Maar, was het dan goed? Och. Laten we het erop houden dat onze piepjonge ober soms een tikje onhandig was. Ook grappig was dat een heer het tafeltje naast ons het halve rolgordijn naar beneden trok. Toen hij dat netjes meldde was het verbaasde antwoord: 'Dat hoort zo.' 

De inzet zat wel snor dit keer

Het blijft verder een grote zaak, dus moet je soms net ietsjepietsje langer wachten. Wat ik belangrijker vind, is inzet. Dat zat wel snor dit keer.
Voor mij werd het de chef's lunch. Vis, brood met garnalenkroket, gerookte zalm en tonijnsalade en die was smakelijk. Het waldkornbolletje tonijnsalade van een van mijn tafelgenoten zag er moeilijk te behappen uit, maar ze sloeg zich er dapper doorheen. De witte wijn was prima. Nu zat ik lekker in het zonnetje, dan moet je het wel heel bont maken om mij kwaad te krijgen. Dat lukte zelfs niet met de koffie, die kun je tegenwoordig wel beter krijgen met al die fijne koffietenten in de stad. Het zou ook heel goed kunnen dat ik een snob ben wat dat betreft.
Eindoordeel: ik ga er zeker binnenkort weer eens lunchen. Vooral als het zonnetje schijnt.