De twee gezichten van Tante Toos uit Capelle

Speeltuin in het groen

Aan de groene locatie en de prachtig gerestaureerde boerderij kan het inderdaad niet liggen. En het belangrijkste pluspunt voor kinderen (dus ook ouders) is gebleven: het enorme grasveld waar kids eindeloos hun energie kwijt kunnen. Er staan schommels, trampolines, een glijbaan; voor deze speeltuin verlaat zelfs de grootste schermverslaafde maar wat graag zijn stoel (als het eten op is natuurlijk). En de (groot-)ouders zitten ondertussen heerlijk op het terras. Naast de boerderij bevindt zich nog het sfeervolle koetshuis, dat gebruikt wordt voor besloten diners, bruiloften en andere groepsactiviteiten.

Sociaal ondernemen

Wij zijn hier voor de lunch, mét peuter. Een lunch die uiteraard niet gedrieën tegelijk aan tafel plaatsvindt, want elk kind ruikt een speeltuin blijkbaar al van afstand en verdwijnt daarin zodra de autogordel los is. We bestellen alvast een verse jus, fijn dat je dan ook daadwerkelijk verse jus krijgt. In een wijnglas. Pluspunten genoteerd.

We vragen naar Jan’s motivatie voor een carrièreswitch van IT naar horeca. “Ten eerste ben ik een enthousiaste ondernemer. Als ik ergens iets in zie, wil ik er ook een succes van maken. Daarnaast leek deze zaak me enorm geschikt om op sociaal gebied iets te kunnen betekenen voor Capelle. Ik werk samen met scholen in de buurt en geef kinderen met een achterstand tot de arbeidsmarkt de mogelijkheid in het restaurant en de keuken werkervaring op te doen. Ook een kerstdiner voor eenzame ouderen, kinderfeestjes voor klanten van de Voedselbank; het zijn mooie dingen waar Tante Toos graag bij helpt. En tenslotte sta ik ook zelf graag in de keuken.”

Geen kinderrestaurant, wel kindvriendelijk

De grootste verandering – buiten de naam – is de kaart. Vorig jaar kocht Jan het bedrijf en gooide het roer om in de keuken. “Niet meer alleen pannenkoeken, maar echt goed eten. Overdag ideaal voor kinderen, ’s avonds voor iedereen die zin heeft in een uitstekend diner in een ‘gewone’ brasserie. Geen kinderrestaurant, wel kindvriendelijk. Niet: we gaan er met de kinderen heen, kunnen zij lekker in de speeltuin en wij eten wel een pannenkoek. Maar juist wel: we gaan er met de kinderen heen om lekker te eten en zij kunnen ook nog in de speeltuin.”

Lunch, net even anders

Onze junior gast is (nog) niet gezegend met de meest ontwikkelde smaakpapillen, dus we houden het gezellig: een pannenkoek voor hem. Keuze uit 10, maar doe maar naturel, vindt ie voorlopig nog prima. Wij gaan voor de Tante Toos burger en de club sandwich met gegrilde kip. De burger is van gegrild Angus met een huisgemaakte barbecuesaus, Old Rotterdam kaas en friet. Smaakt goed! Het vlees is uitstekend, de rest past er prima bij. Ook de club sandwich is helemaal prima. Misschien hadden de stukken kip wat kleiner gemogen, maar dan zijn we wel heel kritisch. De kerrie-eiersalade, spekjes, kaas en komkommer maken deze club net even anders dan anders, net als de friet in plaats van chips.

Ene kant brasserie, andere kant speelhoek

De twee karakters van Tante Toos zie je ook duidelijk terug in het interieur. Het terras is ideaal wanneer de kinderen in de speeltuin zijn, ’s avonds een mooie plek om in de zon te dineren zonder zicht op allerlei speeltoestellen. Binnen is er aan de ene kant een wat eenvoudiger gedeelte met een stenen vloer en een ruime kinderspeelhoek. We zien voor ons dat je hier een stokbroodje kruidenboter, tomatensoep, pannenkoek of hamburger besteld. Aan de andere kant staan op de houten vloer gedekte tafels met wijnglazen. Op de kaart staan ook gerookte zalm, zeetong en ossenhaas, wat we dan weer beter aan deze kant vinden passen. De twee delen worden gescheiden door de ruime bar, dus je hoeft zelfs geen kinderen te zíen als je daar geen zin in hebt. Overigens mag je uiteraard zitten waar en bestellen wat je wilt.

Lievelingstante

De pannenkoek gaat in rap tempo op, kind wil weer naar de speeltuin, dus rustig van een dessert genieten zit er (wederom) niet in. Toch jammer, de huisgemaakte twix en macaron van Toos klinken lekker, maar daar gaan we dan nog eens voor terug. Net als voor de speeltuin, op een saaie zondagmiddag. Of gewoon een keer rustig dineren zonder peuter, om ook de ‘andere kant’ te leren kennen. We waren nog even benieuwd of tante Toos echt bestaat. Jan: “Niet daadwerkelijk in mijn familie, maar het klinkt zo gezellig. Zo’n tante waar je maar wat graag op bezoek gaat, omdat ze zo lekker kan koken.”