Chi-Ho Ta is de man die Rotterdam cocktails wil leren drinken. Want als het om mixdrankjes gaat, moeten we hier allemaal nog wel een beetje worden 'opgevoed', vindt ie. Daarom staat Chi-Ho op maandag en dinsdag in Kralingen met flessen en shakers te jongleren om ons met onder meer The Pornstar, Zombie en de West Indian Tea Punch te laten kennismaken. De Buik ging alvast wat oefenstof tot zich nemen. Aan de bar met een pornoster in Admiraliteit.
En dat is dus bepaald geen verkeerde zaak om de zonde van dichtbij te leren kennen. Interieur, drankenassortiment, bediening en keuken doen je ogenblikkelijk vergeten dat de rest van de stad nog volop in de ban is van hipster-barista's, Biergartens en lunchtentjes waar met nieuwe smaken limonade wordt gedweept. In de cocktailbar van Admiraliteit is het weer gewoon menens.
De Naga Jolokia chili-wodka die ze er schenken, moet volgens wetenschappelijke standaard met een factor 1:250.000 aan waterdruppels worden aangelengd om het glazuur niet meteen van je kiezen te fakkelen. In plaats van mintthee staat er Louis Roederer Crystal (€ 350) op de kaart. En het enige hoofdgrecht dat ze er serveren, is een New York Strip, ofwel een 250-grams prime entrecôte, vergezeld door frites en coleslaw (€ 28).
Daar staat een uitgebreid aanbod aan fingerfood (o.a. cevice, gefrituurde oesters, mini-hamburgers, foie gras, pata negra) tegenover. Genoeg voor de 'kleine eter' die liever de 'bewuste drinker' in zichzelf wat extra verwent. Want de gast die het zich wat betreft alcoholica eens goed wil laten smaken, moet wel degelijk aan het Boerengat zijn.
Verbaas je even mee: 12 gins uit vier landen met elk hun eigen botanicals, 19 rums uit elf landen, 15 wodka's uit zeven landen, acht Mexiaanse tequila's, 37 whisky's uit vijf landen, vijf Franse cognacs en verder nog een sloot aan likeuren, vijf verschillende champagnes en een vaste voorraad rode en witte wijnen uit de nieuwe en de oude wereld. Maar, laten we wel wezen: het is de cocktailkaart waar het in Admiraliteit allemaal om draait. Die omvat van zichzelf al 14 klassieke en eigentijdse shakes, maar als je er Chi-Ho naar vraagt, verdubbelt ie de keuze net zo gemakkelijk, bijvoorbeeld met een aantal van zijn eigen creaties.
Chi-Ho kreeg het het cocktailshaken in de vingers bij Barrelproof en 1nul8, waar hij op donderdagen ook nog steeds werkt. Kijken en luisteren naar Chi-Ho terwijl deze aan het werk is, is (zeker voor echte Rotterdamse dames) een attractie op zichzelf.

Hij is fraai getatoeëerd, heeft de juiste Pellè-look en net als de Italiaanse voetballer ook een reeks sierlijke moves in huis voor zijn toeschouwers. Tegelijkertijd praat hij je dan met het grootste gemak ook nog even bij over de huidige stand van zaken in cocktailland. We schreven het al: volgens Chi-Ho hebben we dienaangaand in Rotterdam nog wel wat stappen te maken. Iedereen zal op een all inclusive vakantie wel eens een mojito, mai tai of een gin-tonic op hebben, maar aan de bar van een gemiddelde wereldstad tel je dan uiteraard nog lang niet mee.
Chi-Ho laat je in Admiraliteit daarom van de Pornstar, de Zombie ('The godfather of all Tiki drinks, the holy grail if you will'), de Dark 'n' Stormy, de Red Lips en de Madame Geneva proeven. Alle hebben ze nadrukkelijk hun eigen smaakprofiel, zoals dat in het jargon heet, en na twee of drie verschillende longdrinks weet je weliswaar je eigen achternaam niet meer, maar heb je wel een heel goede indruk welke van die profielen je nou het best bij jezelf vindt passen. Ik vond bijvoorbeeld een aantal shakes die Chi-Ho voorzette nogal zoet en van de vrouwelijke toets, en ontdekte de vent weer in mezelf dankzij een peperige tangueray-gin met ginger beer.
Een knappe brug tussen het feminiene en masculiene smaakprofiel slaat de West Indian Tea Punch (€ 35) van De Admiraliteit: een mix van Ketel 1-wodka met lychée-likeur, Domaine de Canton (gemberlikeur), ananas- en limoensap, afgemaakt met een druppel Naga Chili. De cocktail wordt opgediend in een koperen theeketel en voor het effect even onder 'stoom' gezet - 'fuuutt-fúúuuttt, de thee is klaar!' Behalve smaaktechnisch is met deze WITP ook psychologisch iets moois verricht: je zit ineens niet meer aan de bar met een pornoster, maar heel braaf boven een potje sterke thee.