De Proef op de Sommelier met Joyce Cornelissen

De Buik strijkt neer op misschien wel het leukste nieuwe wijnterras van de stad. Al lijkt Côte du Cool nieuw voor velen, ze zitten er al weer een tijdje. Deze wijnbar en -winkel zet de toon in een recht-voor-zijn-raap urban sfeer die je laat wegdromen naar verre oorden. Aan het woord: mede-eigenaar en oprichter Joyce Cornelissen.

​Ondernemen in de wereld van wijnen

Waar Joyce eerder als consultant in het bedrijfsleven start-ups en scale-ups hielp, is ze nu haar eigen ondernemersavontuur gestart. In 2021 begon ze met het importeren van wijnen, draaide daarmee proef op de Swan Market en runde regelmatig bars tijdens festivals.

Dat smaakte naar meer. In 2023 opende ze haar wijnbar met wijnwinkel in de relatief nieuwe stadswijk Little C: Côte du Cool.

​Iedereen wil leren over wijn

“Het was eerst helemaal niet de bedoeling om een wijnbar te openen! Mijn droom was een kleine wijnwinkel met zelf geïmporteerde wijnen. Soms komt er iets op je pad en dan verandert alles. Dit pand stond als laatste van de drie horecapanden nog leeg en we werden eigenlijk gelijk verliefd. Zo werden de dromen iets groter en kwamen we op het idee om een wijnbar met wijnwinkel te openen.”

Met ‘we’ doelt Joyce op haar vriend Rick en zakenpartner, die vooral aan de achterkant actief is. In totaal werken ze er met zijn vijven. “We hebben heel erg geluk met iedereen die er werkt, en ze willen allemaal leren over wijn.” Joyce’ liefde voor wijn begon in haar studententijd. Met het boek De beste wijnen onder de 5 euro onder haar arm struinde ze winkels af en begon ze steeds meer te proeven.

​Minstens biologisch

Ondertussen… Joyce heeft het beste tafeltje buiten voor ons vrijgehouden, tussen vrolijke bloemenperken bevolkt met de broodnodige bezige bijen. Het uitzicht is fenomenaal. De Coolhaven met zijn bruggen en De Machinist op links. De laatste zonnestralen op ons gezicht. Retro-NY style panden op rechts. Zwart staal en roodbruine baksteen. Hier zitten we goed.

Zeker als het welkomstdrankje op tafel komt: Parel van Elst van wijnmakerij Keulenhof. Een Nederlandse rosébruis uit de Betuwe van het hybride druivenras cabernet cortis. Met een fijne mousse, speels, fruitig en verdomde knap gemaakt.

Het grootste deel van de wijnen importeert Joyce zelf. Waar ze op let? “We vinden het belangrijk dat onze wijnen een verhaal vertellen over smaak, het proces en de maker. Dat onze wijnmakers allemaal op zijn minst biologisch werken is voor ons gewoon de standaard.” En dat proeven we. Maar ook de hapjes mogen er zijn.

​Ruig maar zacht

Bruschetta met parmezaan. Knisperend brood, mooie smaken, vers en hongerig makend. Dan ook maar een borrelplank, alsjeblieft. Met mooie kazen van de Kaashoeve uit Rotterdam, fijne vleeswaren en voldoende knabbelwerk. De groene olijven met sinaasappelrasp zijn geniaal!

Erbij een glas Oostenrijkse natuurwijn van Hartmut Aubell, uit de buurt van Wenen. Riesling en sylvaner. Ruig maar zacht. Dan, Newton een witte bioblend van viognier en vermentino uit Toscane van het wijnhuis Fabricca. Indrukwekkend.

“Toen Tim Manning daar net begonnen was als nieuwe wijnmaker wist ik dat ik dit wilde importeren. Nu is de Newton Bianco niet aan te slepen.” Fijn, zo’n veelzijdigheid aan wijnen op de kaart. We genieten.

​Kitchen take-overs

Door het openen van haar eigen zaak komt het er weinig van om zelf uit eten te gaan, maar een aantal wijnspijsmomenten blijven Joyce voor altijd bij. “Bij Vineum heb ik vrij regelmatig een traantje gelaten. Ik hou helemaal niet van zoetigheid, maar ik at daar een paar jaar terug appeltaart met ijs van Mont d’Or en een glas blanc de noir champagne erbij. Ik werd helemaal gek!”

Zelf zou ze graag de keuken uitbreiden. “Dat zou een mooie aanvulling zijn op de wijnen en het creëren van wijn-spijscombinaties. We hebben nu regelmatig kitchen take-overs en dat past ook goed bij ons concept. Zo maakt Fajne nu regelmatig Poolse lekkernijen en komt binnenkort Honneurs voor het eerst met een prachtig diner. Zo kunnen wij ook meer spelen met verschillende wijnen.”

​Zwoel en ongefilterd

Een extraatje: miso-eitjes. Vullend, spannend, briljant. We gaan verder met een glas Beaujolais, de wijnmakerszoon mocht na jaren aandringen land van de pachter kopen en doet daar zijn eigen ding.

“Jean-Baptiste van Domaine de Mont Joly en ik werden gelijk vrienden. We zien hem als jonge wijnmaker net zo groeien als wij met onze bar. Zijn Gamay laat zien dat Beaujolais meer te bieden heeft dan kersensmaak en nouveau.” Zwoeler dan verwacht. Tegen ongefilterd aan.

Bijen worden nachtvlinders, vogels worden vleermuizen. De avond is geland. Buiten blijft het sfeervol, hoewel iets te fris. Naar binnen met nog een laatste glas: wit uit de Provence. Niets van dat oververhitte, zondoorstoofde Zuid-Europese. Welnee. Fris, lichtvoetig, dorstlessend - bijna. Knap.

Het loopt lekker hier, aan de Côte. Geen enkele reden tot zorg? “Uiteindelijk zijn we pas ruim een jaar open dus het is allemaal nog heel spannend. Horeca is toch onzeker, wat als het allemaal mislukt?” Met dit aanbod, de groeimogelijkheden en bijpassende ambitie - moet het kunnen lukken.