Blik in kip bij Panenka

De match van vandaag: Panenka thuis tegen De Buik. Team Panenka heeft als troef een nieuwe aanvoerder in de keuken. Team De Buik daagde hem uit in een appetijtelijke derby.

De voetbalkenners mogen deze eerste alinea overslaan en subiet verder gaan naar het kopje ‘de assist’. We leggen hier namelijk kort uit wat een panenka nou precies betekent. De panenka is een legendarische strafschop tijdens het EK voetbal in 1976. Hij kwam van de voet van Antonin Panenka. In plaats van een gerichte poeier, stifte de Slowaak de bal lullig door het midden tegen het net. De reeds gedoken keeper liet hij hiermee vernederd in de hoek van zijn doel achter. 

Herenclub 

De kunst is om de doelman door een moment van geveinsde aarzeling op het verkeerde been te zetten. Panenka - de bar, in dit geval – weet dat kunstje ook te flikken. Daarmee bedoelen we dat je bij een sportbar doorgaans denkt aan een stevige upgrade van een voetbalkantine. Panenka profileert zichzelf als high-end sportbar, en die claim maken ze waar ook. Het voelt eerder aan als een herensociëteit. 

De assist

Met de (nieuwe) menukaart overstijgt Panenka ook elk stereotype sportcafé. Er valt hier aanzienlijk meer te nassen dan een ruime stapel vlees met paneermeel uit de vetput. Sterker: je kunt hier zeer behoorlijk souperen. Onze assist van de avond bestaat uit een gefrituurde soft shell krab en een plank vleeswaren. De krab komt incognito in wat lijkt op een bruine huid van spachtelputz. Goed krokant, met andere woorden, maar van binnen sappig. Je werkt ‘m naar binnen zonder scherven in je mond. Soft shell, weet je nog? Aan de charcuterie kun je je als chef geen buil vallen. De plank is on point, zo simpel is het. 

1-2’tje 

Na de assist maken we een 1-2’tje tussen een klassieke fish-and-chips en een beer canned chicken. De vis zit net als de krab in een stevige korst, maar ook nu weer blijken de sappen goed geconserveerd. Op de flanken ligt een salade met erwtenpuree en uitstekende huisgemaakte frites. Aan de overkant van het veld wordt ondertussen het blik pils uit het achterste van de kip geschoven. Deze aanblik maakt rauwe bonen niet bepaald zoet, maar de klassieke bereidingswijze levert wel een prima maaltijd op. We hadden alleen iets meer biersmaak in de kip hopen aan te treffen. 

Het fluitsignaal 

Door naar het fluitsignaal: een brownie met huisgedraaid kokosijs en een fraai netje van suikerwerk. De drie elementen werken samen als een goed team. Wel hebben we wat moeite met de structuur van de brownie. Het dessert is te solide naar onze smaak. Niet dat we meteen een rode kaart trekken, we maken wel een aantekening in het scheidsrechtersboekje. In de nabeschouwing met een Don Papa-rum (proef die!) concluderen we niettemin: een beste wedstrijd hier bij Panenka.