Memory Lane, het geheim van een gek stukje stad

De Hoogstraat – het blijft een gek stukje Rotterdam. De stad is er ooit begonnen, maar na een bom of wat en de opvolgende subtiel uitgevoerde herinrichting kwam het eigenlijk net buiten het centrum te vallen. Gelukkig gebeuren er tegenwoordig weer leuke dingen. Zo zijn er twee mooie drankzaken, een koffiebar en een zaakje dat Memory Lane heet en waar ze stiekem één van Rotterdams lekkerste bakken koffie schenken.

De inrichting is licht en basic. Veel wit, hier en daar nog de tegeltjes van de kaaswinkel die er ooit zat. Houten tafels, waarop je laptop nogal wobbelt als je hier gaat zitten werken, maar dat neem je voor lief.
Sophisticated? Niet echt. Beetje lomp zelfs, wat natuurlijk fijn is, dit is Rotterdam per slot van rekening. Bovendien is er wel over nagedacht, dus het voelt goed.

'Schuif aan, wij doen de rest'

Op de site zeggen eigenaren Joranne (twee turf) en Bas (twee meter): 'Schuif aan, wij doen de rest'. Mooi niet dus, want je moet toch echt zelf kiezen wat je wilt hebben van de grote borden aan de wand.
Daar begint meteen het beste nieuws. Ja, je kunt gaan voor een broodje zalm of kaas. Maar ook kun je een broodje warm buikspek kiezen, truffelmortadella, oeuf cocotte, rillette of een goeie salade. Veel, waaronder het brood, wordt in huis gemaakt. En, ook fijn, op tafel gezet door mensen die er zin in hebben.
Het proeverijtje dat ik nam, bestond uit brood met zalm en een zelfgemaakte dressing – klassiek, maar goed uitgevoerd – en brood met de eerder genoemde truffelmortadella. Die rook je overigens al vanuit het keukengedeelte beloftevol aan komen. Daarna de oeuf cocotte, waarbij ik een glas wijn vroeg.

Bitterkoekjespudding met grapefruitsaus

'Zal ik wat passends uitzoeken?' Nou, doe maar. Met een pinot blanc waar ik blij van werd. De afsluiter was huisgemaakte bitterkoekjespudding met een saus van grapefruit. Een verrassend lekkere combinatie, zeker omdat de pudding niet te zoet was. De rekening was € 55 en een beetje voor twee personen (inclusief drankjes vooraf en koffie). Dus ja, lunchen kan vast voor minder. De vraag is of het dan zo lekker is.
Een tijdje geleden las ik ergens: 'Een trip down memory lane is geen probleem, je moet er alleen niet willen wonen.' Ik dacht dat ik het daar wel mee eens was, maar begin nu te twijfelen. Zeker omdat Memory Lane sinds kort van dinsdag tot en met vrijdag 's avonds open is en een driegangenmenu serveert voor € 25 euro. Wat de pot schaft, dus dat 'wij doen de rest' is toch nog een beetje waar.