Bij Matroos en Meisje is eten wat de pot schaft geen straf

Eten wat de pot schaft. Dat moest ik als kind al. Andijvie, spruiten, spinazie. Schelvis in een botersausje. Vond het afschuwelijk. Zat men lange tanden aan tafel, maar vader en moeder waren onverbiddelijk.
Nu is het een trend; kaartloos dineren. Table d'hôte zeggen de Fransen, bed & breakfast waarbij de kamerverhuurder voor je kookt. Met z'n allen gezellig aan een lange zware tafel van ongeverfd hout waar ooit kloosterlingen zwijgend hun sobere maaltijd nuttigden.
Aan het Deliplein op Katendrecht zit op een hoek De Matroos en het Meisje, ook een table d'hôte. Plat gezegd: wij koken, jullie eten. Bij de Matroos en dat Meisje is dat geen straf.
Voorheen was in het pand het restaurant van Jim de Jong gevestigd. De Jonge de Jong heette het, want er is ook een oude De Jong. Jim kookte zonder kaart en doet dat nog steeds met succes op een andere plek in Rotterdam.

Bekende Rotterdammers in Delfts blauw

matroos en meisje2 Na het vertrek van De Jong nam Eva Eekman de zaak over. Aan het interieur is weinig veranderd. De fraaie Delfts blauwe wand met haventaferelen en bekende Rotterdammers als Jules Deelder is gebleven. Op de muur prijkt ook het logo van een matroos die een meisje kust. Het is gebaseerd op de iconische foto van een matroos die op Times Square in New York een verpleegster kust, midden op straat. Alfred Eisenstaedt maakte de foto op 14 augustus 1945, de dag waarop met de capitulatie van Japan een einde kwam aan de Tweede Wereldoorlog.
Laat de matroos van de foto, Glenn Edward McDuffie, nou op de dag dat ik in De Matroos en het Meisje at zijn overleden! 86 jaar oud is hij geworden.
Matrozen en meisjes. Een verwijzing naar het roemruchte verleden van Katendrecht waar zeevarenden aan hun gerief kwamen bij dames van lichte zeden. In de huiskamergezelligheid van De Matroos is het goed toeven. Volle bak deze zondagavond. De vijftig plaatsen zijn bezet. Veel geroezemoes, maar niet hinderlijk. De servetten zijn rood of blauw geblokt. Achterin in de zaak is de open keuken. Vlotte meisje en jongens doen de bediening.

De keus is simpel: drie, vier, vijf of zes gangen variërend van 33 tot 49 euro. Wat je krijgt is een verrassing. Je kunt wel aangeven of je ergens allergisch voor bent of dat je iets per se niet lust.
Wij kiezen de viergangenvariant. Chef Marnix Benschop gaat aan de slag. Inmiddels staan er een mandje brood, een schoteltje olijfolie en een fles water op tafel.

Bitterballetje van hertenstoof

De amuse komt er aan: een bakje met een bitterballetje van hertenstoof op een bergje puree van aardpeer met wat groene blaadjes.
Het duurt even voordat de eerste gang op tafel verschijnt, maar het gerecht was het wachten waard. Een terrine van rode poon met bietjes in allerlei kleuren. Een mooie combinatie van smaken en texturen. De lobbige crèmesoep van pompoen met schorseneer en rauwe ham is een verfijnde tweede gang. Het hoofdgerecht is malse kip van de blije soort en afkomstig uit de regio. Daar zit een mini-aardappeltaartje, venkel en een romige bearnaisesaus bij. Het diner wordt besloten met abrikozencrème, sinaasappelijs en een klein donker cakeje.
De wijnkeuze hadden we overgelaten aan een van de meisjes van de Matroos. Ze schonk een goed glas. Zes euro voor een heel glas, 3,25 euro voor het halve glas van de bob.
Een avondje eten in De Matroos en het Meisje werd zo een gemoedelijke ervaring. Een echtpaar dat zijn tienjarig huwelijk vierde met een diner voor twee werd onthaald met vuurwerk op tafel en toegezongen door alle gasten. Alsof je op een verjaardagsfeestje zat met als bijkomend voordeel dat de pot uitstekend eten schafte. Wij waren met z'n vieren 226 euro kwijt.

Onder: Chef Marnix Benschop aan het werk in de keuken van De Matroos en het Meisje. Foto boven: Alfred Eisenstaedt.