Rotown is de kipsaté ver voorbij

Rotown, een week of wat geleden stapten we er weer eens binnen. De Jezabels speelden en dat wilden we graag live horen. Mooie avond met prachtige muziek. Vroeger ging ik er vaak op stap en at ik er regelmatig een kipsaté. Geen culinaire uitspattingen, maar gezellig was het wel. Bovendien was het de plek waar ik voor het eerst de allermooiste vrouw van de wereld kuste. Volgens vrienden was er een nieuwe kok. De allermooiste vrouw van de wereld en ik gingen langs voor een avondje nostalgisch tafelen.

De bediening van Rotown was niet veel veranderd. Tenminste, het waren nog steeds stoer getatoeëerde dames en heren die no-nonsense goeie service uit de T-shirtmouwen schudden. We begonnen maar eens met een biertje. Die nieuwe kok, hoe zit ’t daarmee, vroegen we de serveerder. Nou, eh. Geen nieuwe kok te bekennen. Ja, twee jaar geleden wel. Toen is de boel culinair technisch gezien omgegooid met een nieuw team. Ook de inrichting was anders dan we ons herinnerden. Licht, best stoer en met een open vuur in het midden. Doe ons de kaart maar.

Goede combinaties op het bord

Het eerste wat opvalt: geen kipsaté te bekennen. Mooi, daar hadden we ook geen trek in. Saampjes, wij waren tenslotte op een romantisch uitje, deelden we een voorgerecht. Een wellicht iets minder romantisch, maar wel lekker vleesplankje. Erop mooi brood, San Daniele, salami, leverworst en chorizo en een chutney om het af te maken. Goeie worst, we menen de leverworst van Wild Vleesch te herkennen en dat is nooit een slecht teken. Wij smullen. Overigens was het een fatsoenlijk bord qua formaat. De allermooiste vrouw ter wereld nam als hoofdgerecht paddenstoelen met linzen, zuurkool, een gepocheerd ei en knolselderijcrème. Ik ging voor een steak van Black Angus met friet, spinazie en jus.

Potverdrie, dat viel niet tegen. Sterker nog, dat was gewoon erg lekker. Prachtig mals vlees, fijne wilde spinazie die gebakken was met knoflook en een lekkere vleug oestersaus in de jus. De friet was ook prima en de mayo een tikje zuur, precies zoals we hem willen. Het bord aan de andere kant was ook dik in orde. Vooral de combinatie crème en zuurkool deden het goed. En met een tikje zout uit de molen het ei een goeie toevoeging. Intussen bleef de bediening attent de glazen in de gaten houden. Als dessert nog twee bolletjes huisgemaakt ijs. De bloedsinaasappel iets grof qua structuur, maar goed op smaak, de vanille lekker en romig. Met allebei drie biertjes (we hadden wat te vieren) viel als laatste de rekening goed mee. 61 euro in totaal was wat ons betreft geen cent te veel. Eén ding is zeker, niet alleen qua bands zit er muziek in Rotown. Mocht je de op een-na-mooiste vrouw ter wereld aan de haak weten te slaan, dan kun je haar gerust meenemen.