Bij Bla Bla is vega(n) eten geen mwah mwah

Het is vegantober, stoptober. Hoe je het ook wilt noemen, deze maand mag ik op geen enkele wijze dierlijke producten consumeren. Geen melk, geen eieren, geen honing of griezelige, rode keverschildjes verpakt als E-nummer. Een uitdaging, zelfs voor de doorgewinterde vegetariër. 

De week startte al met het eerste dilemma. Waar ga ik samen met mijn carnivoren van vrienden eten vrijdagavond? Een kort belletje met vegetarisch restaurant Bla Bla geeft de doorslag. Ik reserveer voor 3 personen. 1 keer veganistisch en 2 keer vegetarisch. In de verte hoor ik twee vrienden zuchten. 

Vrijdagavond 19.00 uur. Via het prachtige, karakteristieke historisch Delfshaven loop ik het Piet Heynsplein op. Het is een van de laatste nazomeravonden dus we besluiten buiten te eten. Plop, proost, proeven. Oops, is deze wijn eigenlijk vegan? Goede start weer..

De kaart, vermeld op de krijtborden die je binnen kunt vinden, geeft volop keuze. We starten met de notengehaktpasteitjes en de geitenkaas met gedroogd fruit in bladerdeeg. De borden zijn snel leeg, een vliegende start voor Bla Bla! Voor het hoofdgerecht kunnen we kiezen uit  een ‘themakaart’ – bijvoorbeeld aziatisch, mediterraans of quiche. Hierbij krijg je ongeveer zes verschillende gerechtjes op je bord. We kiezen allemaal wat anders, zelf ga ik voor de mediterraans-oosterse mezze. Het bord is goed vol opgeschept en ik proef onder andere heerlijke falafel, tabouleh en geroosterde pompoen. Ook deze borden gaan volledig leeg terug. 

De moeder van een van mijn tafelpartners is ook vegetariër. ‘Misschien neem ik haar hier eens mee naartoe.’ Wat later opgevolgd wordt met: ‘Zo kookte mijn moeder vroeger niet vegetarisch hoor.’ En uiteindelijk wordt afgesloten met: ‘Ik ben blij verrast, ik kom zeker nog een keer terug.’ Met een grote grijns hoor ik het aan. Another one bites the dust. 

We sluiten de smakelijke avond af met een (soya) cappuccino en wat zoets. Tenminste, de anderen dan. Het chocoladecakeje uit de oven en de Turkse yoghurt met honing en nootjes roepen vanaf de tafel luid mijn naam. Moniek, eet ons, proef ons, we staan hier niet voor niets! Zucht.., is het al november?