Opa op de Witte de Withstraat wil een eetcafé met de ambitie van een restaurant. Wij van De Buik wilden dat wel eens beleven en schoven aan voor twee etagères vol goed uitgevoerde eetcaféklassiekers.
Opa op de Witte de Withstraat wil een eetcafé met de ambitie van een restaurant. Wij van De Buik wilden dat wel eens beleven en schoven aan voor twee etagères vol goed uitgevoerde eetcaféklassiekers.
Bij binnenkomst vult zeventiger jaren discomuziek onze oren. We zijn in een etablissement waar de inrichting een mix is van een ouderwets bruin café en iets moderners met kratten en macramé-hangers met planten. De foto’s op één van de wanden zijn van allerlei oude heren. Je kan je eigen opa meenemen voor een plekje aan de muur.
We worden hartelijk en vriendelijk ontvangen door bedrijfsleider Eric. Onder ons genot van een Texels Skuumkoppe en een Hazy Jantje, een eigen bier, gemaakt samen met een Slowaakse brouwerij, vertelt hij honderduit over de zaak. Hij omschrijft Opa zelf als een ouderwets eetcafé met wat vernieuwingen.
Opa is van dezelfde eigenaar als de Bierboutique, aan de overkant in Rotterdams bekendste horecastraat. Volgens Eric is de kaart ook ouderwets eetcafé, maar wél met de ambitie om op restaurantniveau te zijn.
De kaart kent de nodige klassiekers. De groeiende vraag naar vegetarische of vegan gerechten maken dat deze er ook op te vinden zijn. Alles is zelfgemaakt, frieten zijn met de hand gesneden. Het moet er mooi en smaakvol uitzien. De spareribs garen ze zelf.
‘U bent bekend met ons concept?’ Nee hoor, die vraag wordt je niet gesteld als je wilt gaan bestellen. Je kunt hier gewoon gerechten ‘voor je eigen’ op tafel krijgen. Het neemt niet weg dat wij op advies van Eric kiezen voor shared dining.
We krijgen daarmee een proeverij van wat Opa allemaal in de keuken bekokstooft. Zowel de voorgerechten als de hoofdgerechten worden geserveerd op etagères.
De etagère blijkt een zelf ontworpen stellinkje van zwartgelakt ijzer, met daarop zwarte schalen in drie etages. Op de schalen vinden we zeven voorgerechten. Daarnaast krijgen we nog een schaal met breekbrood.
We beginnen met de mosterdsoep. De mosterd is niet dominant aanwezig, spekjes geven er een bite aan. De vitello tonato is heel even aangebakken en daardoor mooi rosé van binnen. Verfijnde smaak, het vlees komt goed tot zijn recht.
De gamba’s met knoflook en pepers in olie zijn ook al mooi gegaard. De knoflook en peper hadden naar onze smaak wat nadrukkelijker aanwezig mogen zijn. Bapao is niet echt ons ding, maar het is wel lekker smaakvol. Het buikspek is fijn gekruid. Ook al zouden wij dit gerecht niet uit onszelf bestellen, kunnen we toch concluderen: dit is comfort food.
De stukjes vlees van de carpaccio hebben een beetje bite, wat goed in de mond voelt. De spekjes die erop liggen zijn dun gesneden, wat mooi past in het geheel. Oog voor detail!
Vietnamese verse springrolls zijn heerlijk fris en luchtig, gevuld met noedels en groenten. De knoflook is hier lekker aanwezig. De burrata is wel fijn en stevig van structuur. We nemen even wat pauze om alle voorgerechten te laten zakken.
We kiezen als wijn ondertussen de rode biologische huiswijn Camina Tempranillo. Eric haalt de wijn aan de overkant uit de Bierboutique en legt die koud. Aandacht voor de gast is dat!
De vis van de dag is kabeljauw. Hij is op de huid gebakken en heeft een lichte boter smaak. Erg lekker! De garing is gewoon perfect. Zo zien we het graag. Dat is anders dan wat we van de spareribs vinden. Dat ligt voor een groot deel aan ons. Nederlandse spareribs zijn over het algemeen wat verder gegaard dan dat wij toevallig lekker vinden. Deze zijn Nederlands gaar: het vlees valt van de botten en heeft daardoor weinig bite.
De hamburger daarentegen is fijn rosé gelaten en smaakt daardoor ook goed. Lekker rundvlees. Het broodje is mooi. Ook de steak is lekker rosé, met een mooie rundsmaak van een mooi stuk rund. De kipdijensaté zit in een heerlijke pindasaus, fris met een mooi pitje. Het is de favoriet van onze avond.
De ratatouille is van goed gegaarde groenten. Beetje heftig in de tijm. De op de hand gesneden frieten zijn goed van smaak. Knapperig, met een fijne bite. De salade is verfrissend en mooi klaargemaakt. De mayonaise en andere sauzen zijn subtiel en lekker. De wijn die we drinken heeft lekker veel fruit, is niet te zwaar en licht in de tannines.
We slaan de nagerechten over. De gedeelde voor- en hoofdgerechten zijn zoveel, dat we daar geen ruimte meer voor hebben. Wél genieten we nog van de huisgemaakte boterkoek bij de koffie.
Het eten is bij Opa zorgvuldig en met aandacht gemaakt. Er is een fijne, aandachtige bediening. Het is een fijne plek op de Witte de With, nu eens niet zo hip en modern. Dat geldt ook voor de hoeveelheden en de prijs. Je zou bijna zeggen dat je bij deze oude heer ouderwets kan genieten.
Voor de lezers van de Buik zetten we hier zeven tips voor de Markthal op een rij, met diverse smaken van over de hele wereld.
De Buik licht samen met wijnbeurs.nl drie geweldige zomers wijnen uit de komende weken. Als tweede de witte, eigenwijze Damasco Pecorino.
In dit verhaal bespreken we Hard lemonade, een ‘jenever mixed drink' bedacht door Nolet Family Distillery in Schiedam, bij de Pui, Bokaal en Biergarten.
Geniet van de volgende voordelen: