Lunchen bij MONO met eetbare tennisballen

Even een korte recap voor wie MONO nog niet kent. De zaak in het Zomerhofkwartier combineert een koffiebar met een lunchroom, expositieruimte en een club. Het is een verse naam in de stad; eigenaar Mark opende afgelopen april de deuren. Met de eclectische inrichting en tamelijk experimentele programmering probeert MONO creatief en open minded Rotterdam over de vloer te krijgen. Ben je niet zo’n danser? De lunchkaart biedt meer dan voldoende reden om je middaguren hier te spenderen.

Knisperend knäckebröd

Wat eten we? Mark serveert een knäckebröd uit eigen keuken met de extra belegen kaas van de Rotterdamse kaasmakers Booij en een garnering van tatsoi, bulls blood-blad en boekweitkorrels. Het bröd is krakend vers, flinterdun en buitengewoon knapperig. Mark gebruikt onder andere komijn in zijn ‘deeg’ en dat geeft het knäckebröd een plezierig kruidig tikkie. Niets meer aan doen. 'Ik ga voor kwaliteit en wil dat elk gerecht iets bijzonders heeft. Daarom maak ik het knäckebröd zelf en kies ik voor een garnering met tatsoi en bulls blood in plaats van bijvoorbeeld rucola. Net wat anders dan gebruikelijk.'

Gerookte mozzarella

Marks volgende verrassing is zijn variant van de insalata Caprese. Niet met de klassieke buffelmozzarella, maar een gerookte versie van de Buffalo Farm uit Twente. Door het roken oogt de mozzarella paarsbeige. Misschien geen pareltje voor het oog, maar die smaak! De kaas is licht gerookt waardoor de zuivelige frisheid van de buffelmelk goed overeind blijft. Zoetfrisse cherrytomaten uit de oven ernaast, wat slierten gegrilde courgette erbij: dit gerecht klopt in zijn eenvoud.

Geen vlees, wel vis

Door naar MONO’s visgerechten - aan vlees doet Mark overigens niet. Op het bord een plak witte desem van Jordy’s Bakery met citroenmayo, gerookte zalm, ei, kappers en verschillende cressen. Voor de compositie strooit Mark er een handje roggebroodkruimels over. Bijzonder kundig vormgegeven. De smaken zijn goed in balans, niets op aan te merken, maar het is vooral de zwierigheid van de opmaak die blijft hangen. Volgende halte: de schelvis. Een onverwacht alternatief voor de obligate kabeljauw of skrei. Schelvis is wat fragieler van smaak dan die twee. De peperige mangochutney en de frisse appel die ook op het brood liggen, overstemmen het subtiele van de vis. Een dunner laagje chutney zou de schelvis de eer geven die het verdient, want ook de cuisson is simpelweg perfect.

Magische dessertbal

De uitsmijter van vandaag luistert naar de naam De Magische MONO-bol. Flamboyant in omschrijving én in looks. De gouden chocoglobe oogt als een dessert uit een sterrenzaak. Dit is klaarblijkelijk wat Mark verstaat onder “bijzonder” en “je gasten verrassen”. Gelukt! Ook zelfgemaakt? Dat niet. De smaakmakers van De Patisserie uit Rotterdam ontwierpen en maken deze eetbare tennisbal. De schoonheid zit in dit geval van buiten en van binnen. Het doet pijn om de bol stuk te tikken, maar je wordt beloond met een frisse vulling van fruitmousse met saffraan, abrikozencompote, chocoladecrumble en spunge cake. Kers op de taart is een glas bloemige vermouth van Del Professore. Het perfecte huwelijk.