Terug in de tijd: Restaurant 'Bierhandel' De Pijp

Waar de Buik normaal op zoek gaat naar de nieuwste, hipste en meest populaire horecagelegenheden van Rotterdam, gooien we het vandaag over een andere boeg. We trekken de oude, stoffige archieven open en we gaan terug in de tijd! Want hoewel de geschiedenis van onze Maasstad meestal wordt benadrukt door harde werkers, geen woorden maar daden, havens en de bombardementen, wordt de geschiedenis van de culinaire wereld in Rotterdam zelden belicht. Deze week: Restaurant ‘Bierhandel’ De Pijp.

Als historicus in spe en ware foodie voelde ik mij niet meer dan verplicht om jullie mee te nemen op speurtocht binnen historisch culinair Rotterdam. In deze nieuwe rubriek, Terug in de tijd, dompel ik mijzelf onder in de wereld van culinair én historisch Rotterdam, opzoek naar de oudste horecagelegenheden in onze havenstad. Ik wil je graag uitnodigen om met mij mee te gaan, terug in de tijd!

In een zijstraat van de Nieuwe Binnenweg zit een goed bewaard geheim. Je zou er haast voorbij lopen, maar het uithangbord verraadt het al, hier is het oudste restaurant van Rotterdam te vinden: Restaurant ‘Bierhandel’ De Pijp. Een waar fenomeen binnen de horecawereld en een restaurant dat al sinds 1898 haar bijdrage levert aan dorstige studenten, zakenmannen en politici. Wat ooit begon als een distributiepunt en een bottelaar voor Heinekenbier is door de jaren heen uitgegroeid tot wat het nu is.

Hoe begon het? In 1898 begint op de Geldersche Kade Bierhandel ‘De Pijp’ als een distributiepunt en bottelaar voor Heineken. Bij het Witte Huis, wat voorheen het hoogste gebouw van Nederland was, zat een paar deuren verderop De Pijp. Op de plek waar nu CitizenM huist, bleef de Bierhandel gepassioneerd bezig met haar taak om die Rotterdamse dorst te lessen. In 1940 maakt het bombardement op Rotterdam een abrupt einde aan De ‘oude’ Pijp. Vol goede moed begint de eigenaar G. J. Spruit met een ‘nieuwe’ Pijp. Doordat de bezetters alle fietsen in beslag namen, kwam er op de Gaffelstraat een plekje vrij. In een oude fietsenstalling en brommergarage vond Spruit de plek waar hij zich settelde en waar het fenomeen ’De Pijp’ tot stand kwam.

Na de bombardementen op Rotterdam was De Pijp één van de vluchthavens voor allerlei mensen. Toen in 1940 het Studentenblad Hermes een kritisch artikel van Drs. P (Heinz Polzer) over Dolf (Adolf Hitler) en Ben (Benito Mussolini) plaatste, waren de bezetters verre van geamuseerd. De Duitse bezetters dwongen het Rotterdamse Studenten Corps (RSC) een loyaliteitsverklaring te tekenen, maar toen het Corps dit weigerde te tekenen sloten de Duitsers de boel. Het was naar aanleiding hiervan dat de sociëteit haar toevlucht tot De Pijp nam. Doordat er weinig vrouwen te vinden waren én omdat de koks zand door de mosselen van de Duitsers gooiden, was er dan ook genoeg privacy om delicate zaken te bespreken. Het was dan ook hier, in dit kleine donkere restaurant, dat het verzet bijeenkwam.

En nu? Na 118 jaar is De Pijp nog steeds een gevestigde naam. Kenmerkend zijn de stropdassen aan het plafond en de oude uitstraling, alsof de tijd er heeft stilgestaan. De in het wit geklede obers en de semi-open keuken zorgen voor een gemoedelijke sfeer. En tot op heden trekt het restaurant nog steeds een grote verscheidenheid aan publiek aan. En voor iedereen die het restaurant bezoekt en meer wilt weten. Wij zijn niet de enige die schrijven over de totstandkoming van De Pijp, zelf hebben ze namelijk twee boeken uitgebracht over de uitgebreide geschiedenis van het restaurant.

En het eten? Dat is natuurlijk niet geheel onbelangrijk. De gerechten staan op een groot bord geschreven, er is namelijk geen menukaart. Er worden al sinds het begin veel zeevruchtgerechten geserveerd, dus reken op oesters, mosselen, garnalenkroketten en sliptong. Maar voor de niet-visliefhebbers, er is meer dan genoeg keuze. Alles wordt ambachtelijk bereid, van de saus tot het zelf snijden van het vlees.

Sleutel tot succes? Het mysterie van zo’n lang bestaan wordt opgelost door een heel simpele oplossing: authenticiteit. Bij De Pijp zijn ze na 118 jaar nog steeds zichzelf. En hoewel ze natuurlijk wel meegaan met de maatschappij en de trends, zoals het aanbieden van een groot scala aan speciaal biertjes, blijft De Pijp niets meer dan dat: zichzelf. Het blijft een plek die voor iedereen toegankelijk moet zijn, van jong en oud tot arm en rijk. Nog een geheimpje: er is geen wifi en telefoons zijn niet toegestaan!

Oude wijsheden voor jonge geesten? Volgens De Pijp kun je het best een vak leren. En doe alles wat je doet zo goed mogelijk en met volledige inzet. Zeker in de horeca is dit van belang. Daarnaast is er in de horeca altijd vraag naar koks en kelners. Maak hier je beroep van, doe het met alle mogelijke inzet en zie het niet slechts als een bijbaantje, maar benut het potentieel optimaal!