Thuis is het hartelijk en bij vlagen verrassend

Bij een Rotterdamse brasserie verwacht je klassiekers: een goed gevulde carpaccio, lekker varkenshaasje of bitterbal bij de borrel. Niet voor niets prijken deze gerechten op de menukaart: een bewuste keuze van de zaak en een reden voor de bezoeker om erheen te gaan. Noem het een hang naar het bekende, of je op je gemak voelen met wat je eet. Brasserie Thuis op de grens van Hillegersberg en Schiebroek heeft dat goed in de gaten, maar de zaak kan ook verrassen en dat alles in een gemoedelijke, ongedwongen sfeer. De Buik proefde van de nieuwe kaart. 

Hartelijkheid is de norm 

De avond begint goed en schetst de sfeer van Brasserie Thuis. We horen van eigenaar Peter (type brede glimlach en ferme handdruk bij binnenkomst) een kenmerkend verhaal. Hoe hij wel eens een tafeltje bouwvakkers naast een kwartet geföhnde dames heeft gezet. Hij piekerde daarna even: heb ik er wel goed aan gedaan? Want die twee groepen zijn niet bepaald een match, zo op het eerste gezicht. Een uur later vroegen de dames of hij een rondje bier wilde halen "voor hun nieuwe beste vrinden". En zo gaat dat natuurlijk Thuis. Deze warme en hartelijke sfeer wordt hier door iedereen uitgedragen, van de gasten, tot Peter, tot de jongedames uit de bediening. "Ik noem onze mensen eigenlijk niet personeel, het is meer een uitgebreide familie", aldus Peter. "Zelfs op hun vrije dag zijn ze hier vaak te vinden en na de coronaperiode heeft een groot aantal hun andere baantje direct opgezegd om hier weer te komen werken." Dan doe je iets goed. Dat blijkt ook aan het bezoek op deze dinsdagavond: alle tafels zijn bezet als de nieuwe kaart door vaste gasten, vooral 40+ stellen met of zonder vrienden, wordt geproefd. Dat deze gemoedelijke brasserie op de grens van Hillegersberg en Schiebroek een buurtfunctie heeft lijkt evident. 

Een goed begin is het halve werk  

Onze samenstelling is moeder en puberzoon. Vroeger gingen we aan de overkant van de straat naar Plaswijckpark om ons samen te vermaken, nu is het zover dat we echte gesprekken voeren terwijl we dineren. Ik vertel over de gezellige lampjes die ik zag op het terras en vraag hem wat er opvalt aan het interieur. Hij vindt het er gezellig uitzien, roemt de blauwe ledverlichting achter de prominente bar, de kunstkeuze van een donkere paradijsvogel en de hangplant boven de stamtafel aan de andere kant van de zaak. Ed Sheeran en andere easy listening over de speakers: hij kan het hebben. We schuiven vanavond aan voor een 6-gangen verrassingsproeverij van de nieuwe kaart. Thuis eten wij geen rillettes van makreel met zeekraal en knoflooktoast, dus ik hou mijn hart vast bij het voorgerecht, maar verrassend genoeg zegt zoon (14): "Makreel is hartstikke lekker!" Ik kan hem geen ongelijk geven. De vis kan wat dominant en droog zijn maar dat is hier zeker niet het geval. Ook over de hertenham met appel en frambozensaus, het tweede koude voorgerecht, is hij te spreken en ik geef hem gelijk. De ham is zacht en lekker dun gesneden waardoor het een vrij luchtig gerecht is, wat je misschien bij hert niet direct verwacht. 

In de tweede helft gebeurt het 

Aansluitend een warm voorgerecht: pastinaaksoep die, door de voor hem gekke zoet-zoute combinatie, aan mijn zoon wat minder besteed is, maar mij prima smaakt. De vondst van rozemarijn-yoghurtdruppels op het spekje bij de soep is onverwachts leuk gevonden en smakelijk bovendien. Wat volgt is het klapstuk van de avond. De roodbaarsfilet laat zich onder een kruimelige citroenkorst in sappige stukken uiteen vallen. De zachte venkel en zoete tomaatjes gaan er heerlijk bij. En ook al ben ik sinds een paar jaar niet echt meer een vleeseter, voor de kalfswang met fluweelzachte pompoencrème en knapperige pastinaakchips maak ik graag een uitzondering. Jemig, wát een malse, kruidige rakker ligt hier! Het is duidelijk waar de harten van de keukenbrigade sneller van gaan kloppen: een goed stuk vlees en een mooie moot vis. We verlengen ons hoogtepunt met een dessert in drie delen: gemarineerde druiven, yoghurtijs met crumble en hazelnoot-panna cotta met een kletskop. "Zo! Dit is echt lekker!", zegt mijn zoon. Ik zou een dessert hier ook zeker niet laten staan. De verwachting van 'thuis' eten ligt sinds vanavond weer een stuk hoger. Wij hebben bovendien geen behoefte gehad aan onze telefoon of andere afleiding, maar ons urenlang verdiept in elkaar. Net zoals de rest van de bezoekers.