Uniek: zoveel meer dan een brasserie

Schiedam. Voor veel Rotterdammers de plek waar je per ongeluk naar binnen rijdt wanneer je niet oplet bij Marconiplein. Voor mij is Schiedam al jaren het uitzicht wanneer de ring Noord vast staat en ik de sluiproute pak richting Rotterdam. Ik heb helemaal niks tegen de stad, ik stapte er alleen nooit uit mijn auto. Daar was niet echt een reden voor. Maar nu wel, want er lag een uitnodiging van Brasserie Uniek. De perfecte reden om wel uit te stappen en te gaan kijken wat de eigenaren van de pas geopende brasserie allemaal in huis hebben.

Persoonlijk is mijn liefde voor goed eten ontstaan in de brasserieën van dit land. Ik vind het allemaal prima, al dat gefusioncook en die overkill aan veel te dure hamburgers, maar als ik mijn laatste maaltijd moest samenstellen dan begon ik met een stokbroodje kruidenboter. 

Broodje pesto

The Magic Pesto. Pro-tip: stop het in potjes, verkoop het aan me.

Na een hartelijk welkom van gastvrouw Jolanda bleek dat haar vriend Barry daar gelukkig net zo over dacht. Sterker nog, hij dacht daar zelfs langer over na dan ik ooit had gedaan. Zijn eerste keus voor ons verrassingsmenu was een perfect warm broodje met de huisgemaakte pesto. 

Persoonlijk vind ik pesto stom, veel te sterk van smaak en aanstellerig in vergelijking met kruidenboter. Maar Barry kent mij. De pesto was een mix van perfecte olie, groen pestospul en een vleugje Parmezaanse kaas. Zo lekker dat ik het brood in steeds kleinere stukjes scheurde, omdat er anders niet genoeg magic sauce aan bleef hangen. 

Chilimossels

Suske & Wiske en de niet-mosselse Mossels

Ok, het interieur doet misschien nog denken aan de oude tijden dat hier een biljarttafel stond, maar de flessen drank achter de bar laten zien dat men weet wat kwaliteit is. Geen Smirnoff maar Van Gogh, geen red maar black label en natuurlijk een assortiment kwaliteitsgin, voor mensen die jenever niet bijzonder genoeg vinden. Alles geserveerd op een bedje van lichte salsa- en latinmuziek. 

Back to reality, want voorafje nummer twee is in aantocht. Een plank gedecoreerd met zalmtartaar, coquilles en een paar mossels. De tartaar is vers, fris en smooth as fuck. De coquilles zijn on fleek en de mossels? Ik heb niks met mossels. Maar dit waren geen mossels, dit waren “niet mosselige chilimossels”. Wie hier de normale mossel bestelt doet zichzelf kilometers te kort. Geloof me, ik onderdrijf. 

Biefstukje Croma

Soup des Uis, mais Oui!

Omdat de voorafjes nog niet op waren, komt er een smaakversterkerloze uiensoep waarvan de uien zoet zijn en de soep doet denken aan de staart van een os. Pittig, zoet en lovely. Wat wil je nog meer dat ik zeg? Niks? Mooi. On to the main course. Barry kent geen genade en slingert ons een nieuwe selectie aan voeding om de oren. Op de huid gebakken zeebaars, biefstuk croma en kalfsribeye met knoflookjus. 

Lord have mercy. De vis is perfect, wat wil je dat ik zeg. Krokant, precies goed, lekker bezig. Maar wat verwacht je anders van iemand die een biefstuk croma op zijn menukaart zet. Wat zit er in de jus Barry? CROMA! DAT STAAT ER TOCH! En terecht, was mijn croma maar zo lekker. Er lag zelfs een wortel op, die mij bijna liet geloven dat ik toch fan ben van groente. Zelfs de rauwkost is lekker, hoe durven ze. 

Om het af te ronden, het kalfsvlees. Guilty pleasure van menig mens. Als we dan toch kleine schattige babykoeien doodmaken omdat mama geen tijd heeft om ze op te voeden, laat ze dan in ieder geval sterven en eindigen in de knoflookjus van Uniek. Dan was hun leven toch niet nutteloos. 

Brasserie in theorie

Geen ruimte in je buik? Stop dit dan in je hart.

Wanneer je praat over een brasserie denken veel mensen toch direct aan een hamburger en een kipsaté, maar dat vooroordeel gaat op de schop wanneer je eet bij Uniek. Wie vaak bij Van der Valk eet, weet dat elke hap smaakt zoals je precies verwacht wanneer je dat gerecht correct klaar maakt. Bij Uniek smaakte elk gerecht dat voor mijn neus kwam, precies zoals je zou verwachten van een chef die liefde in zijn eten steekt. 

Als ik ergens over zou moeten klagen, dan zou ik klagen over het feit dat mijn maag te snel vol was en ik niet nog meer kon eten. Gelukkig is er altijd ruimte voor een toetje. Een wijs man zei ooit, dat komt omdat toetjes naar je hart gaan en niet naar je maag. Panna cotta, cheesecake met amarenen, crème brûlée, oreo-ijs dat smaakt naar alles wat je lief is en Spaanse koffie. 

Stuk voor stuk, hap voor hap, het bewijs dat Uniek in de theorie een brasserie is, maar in de praktijk een restaurant, waar de chef een open keuken verdient zodat hij kan zien aan zijn klanten dat er goed gegeten wordt...en dat dat kan voor dat geld, is de allerbeste reden om vaker uit de auto te stappen wanneer je door Schiedam rijdt. Eet smakelijk en doe ze de groeten van me.