Restobar Le Comptoir: Franser wordt het niet

Le Comptoir voor la vie en rose

Houten meubilair, linnen op tafel, theedoekjes bij wijze van servet en een lange toog ofwel een comptoir: Franser wordt het niet. Le Comptoir, direct naast Le French Café aan de Voorstraat, heeft alle elementen van la vie en rose, tot en met de halve raamgordijntjes van ruw katoen.

Leuke lampenkapjes zien we ook en – best apart - schilderijlijsten zonder schilderij.

Eerste restobar van Le French Café-familie

Deze vrijdagavond is er veel reuring in deze eerste restobar van de French Café-familie, met drie brasseries in Amsterdam en Utrecht. Aan de bar verliefde stelletjes aan de oesters met - hoe toepasselijk – passievruchtvinaigrette.

In het restaurantgedeelte jonge vrouwen in Bretonse streepjessweaters en ook nog iemand in een Paris-trui. Je krijgt meteen zin in een glas bubbels, zoals de huiscrémant Jailance Prestige. Lekker droog, lekker ook bij de Franse en Ierse (geen Nederlandse) oesters.

Pissaladière

Terwijl de ene na de andere gast binnen druppelt wordt met een zwierig gebaar een bordje pain au levain (zuurdesembrood) met luchtig geklopte boter en een paar radijsjes op ons piepkleine tafeltje aan het raam gezet.

We willen per se de pissaladière proeven. De klassieke versie staat op dit moment niet op de kaart maar wordt speciaal voor ons gemaakt. In de Provence is het gerecht een soort knapperige pizza met gekarameliseerde uien, olijventapanade en ansjovis. Le Comptoir serveert een beetje cake-achtig flatbread, waardoor het lijkt of je een uienbroodje eet. De stukken prei en het Parmezaan schaafsel - erop en erover - zijn ook niet helemaal comme il faut.

Desalniettemin is deze rustieke versie van een pissaladière erg lekker, net als de fleur de courgettes. Het seizoen van courgettebloemen is weliswaar voorbij, maar de keuken heeft daar een creatieve oplossing voor. Een bol gefrituurde courgettelinten wordt als een bloem geserveerd, op pecorino-roomkaas en beurre blanc met een zálig zuurtje. Een heerlijk begin, zeker met het glas macon village dat erbij wordt geschonken.

Boven afhuren of smoezen aan de bar

Na een korte tussenstop - in een wc met prachtig verweerde wasbak – even de lange trap op om de bovenverdieping te bekijken. Die aparte etage met eigen bar is eventueel af te huren voor besloten partijen. De champagnekoelers staan al keurig in het gelid.

Loop je langzaam naar beneden dan zie je hoe gezellig eten aan de bar kan zijn. Volgende keer schuiven we daar aan, zeker omdat de akoestiek voor sommige mensen (moi) niet zo fijn is in het restaurantgedeelte. Lekker samen smoezen aan de comptoir heeft ook wel wat.

Klassieker der klassiekers: steak tartaar

Beneden komt de volgende serie gerechten op tafel. Eerst de klassieker der klassiekers: steak tartaar met eidooier en krokante aardappel. Dan tomatensalade met fromage frais, ragfijn gesneden ui, gepofte maïs, notencrumble en mosterdzaad: érg lekker.

Als pièce ofwel hoofdgerecht hebben we tarbotine, een kleine tarbot met beurre blanc. Ook weer een schot in de roos. Het restje pinot noir dat we erbij drinken – René Meyers ‘Noir De Katz’ – past er – vanwege die botersaus – perfect bij.

Perfecte afsluiter

Of we nog ruimte hebben voor een dessert? Nou, nog één gerechtje dan met z’n tweeën. We gaan graag in op de suggestie van Dennis Kruijff die mede-eigenaar is van Le Comptoir en Le French Café, samen met de 3WO horecagroep (Drie Wijzen uit Oost, Amsterdam-Oost welteverstaan, red.): we kiezen voor crêpe suzette met vanille-ijs.

Een perfecte afsluiter van ons Franse avondje, mede door wat er in het glas zit: de zwoelzoete petit manseng doux cabidos van Gaston Phoebus. A bientot! Binnenkort komen we langs voor een plateau fruits de mer of charcuterie.