Oost-Europese wijnen bij De Wijnkaart

De 28-jarige eigenaresse was constant bezig met het denken en dromen over haar eigen horecazaak. Vorig jaar ging ze met jeugdvriend en sommelier Florin verschillende wijnbarren af in Amsterdam. Ze merkten op dat er bijna altijd dezelfde soort wijnen uit dezelfde regio’s op de kaart stonden. Sandra: “Omdat Florin en ik allebei Roemeens zijn, weten wij dat er in Roemenië hele goede wijnen gemaakt worden. Deze wijnen zijn echter niet bekend op de markt, al helemaal niet in Nederland. Wij vonden dit erg jammer en we wilden het veranderen. Hieruit bedachten we een businessplan.”

De twee zijn onderzoek gaan doen naar wijnen uit Moldavië, Roemenië, Hongarije en Griekenland. Ze gingen op bezoek bij wijnhuizen en ontdekten op die manier mooie producten. Hieruit is het plan om De Wijnkaart te openen ontstaan.

De locatie

Met de locatie was de eigenaresse al bekend. Op de locatie aan de Van Breestraat zat eerst een Spaans tapasrestaurant. Sandra werkte tien jaar geleden bij een hotel en als ze gasten naar een restaurant verwees, stuurde ze de gasten vrijwel altijd naar het tapasrestaurant. Toen ze zag dat dit pand te koop stond, greep ze direct haar kans. “De cirkel is rond zo.”

Afgelopen september namen ze het pand over en hebben het toen helemaal gestript. Door corona liep de verbouwing langzamer dan gepland en moest de opening uitgesteld worden.

De smaken van Oost-Europese wijnen

Sandra: “Wij selecteren alleen lokale druiven. We focussen ons hier graag op omdat we willen laten zien dat de wijnen die ontstaan uit deze druiven heel anders zijn dan de bekende wijnen. In Roemenië is er veel verschillend land. Zo zijn er bergen en zee bijvoorbeeld. De wijnen smaken erg verschillend per regio en het zijn smaken die de meeste mensen hier in Nederland niet gewend zijn.” Sandra vertelt dat de klanten vaak niet verwachten dat Oost-Europese wijn zo goed smaken.

Sandra zegt zelf kritisch te zijn over de selectie. Florin de sommelier doet veel onderzoek naar de kwaliteit van de wijnen. Ook zijn de smaken van haar andere collega’s belangrijk in het beslisproces. In het wijnportfolio zitten zo’n 50 tot 60 wijnen waaruit ze om de zes weken het menu samenstellen.

Niet met trek naar huis

Als mensen komen borrelen, zijn er verschillende planken waaruit ze kunnen kiezen. Zo is er bijvoorbeeld een plank die met Oost-Europese dips, een plank met vleeswaren en een kaasplank. Deze zijn ook te combineren.

Qua hoofdgerechten is er altijd een vegetarische-, een vis- en een vleesoptie. “We hebben veel gasten die regelmatig terugkomen. Door om de zoveel weken de gerechten te veranderen, houden we het menu voor hen spannend”, vertelt Sandra.

“Het is heel belangrijk dat de gasten ook goed eten bij de wijn. We willen niet dat ze met trek weggaan. Het is de bedoeling dat we een wijnbar zijn waar ook goed gedineerd kan worden.”

Net als bij de wijnkaart, is het bij de dinerkaart ook de bedoeling dat het personeel dol is op de gerechten. Sandra is zelf fan van de gerstrisotto met burrata en pompoen. Ondanks dat ze vegetariër is vond ze dat ze alles van het menu moest proeven, en dus ook de ossenhaas, om er zeker van te zijn dat er mooie gerechten worden geserveerd.

El vino

In het pand van de wijnbar zijn nog elementen terug te vinden van de vorige zaak, zoals de muur op de bel-etage. De muur is betegeld met tegels die samen een schilderij vormen van hoe wijn gemaakt wordt met daaronder de tekst ‘el vino’. “Dat is natuurlijk perfect voor een wijnbar”, sluit Sandra af.

Het interieur is ontworpen door Edward Slaviero die toen net afgestudeerd was van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten van Den Haag. “De reden dat ik koos voor een jong iemand was omdat ik jonge mensen graag wil helpen om hun werk en talenten zichtbaar te maken. Ik werk graag met jonge ondernemers, omdat ik in dezelfde positie zit”, aldus Sandra.

De wijnbar is pas een paar maanden open, maar toekomstplannen zijn er al wel. Zo lijkt het Sandra leuk om ooit nog een horecazaak te openen, en dan het liefst in Den Haag.