IJver: spijzen en dranken in de sfeer van Noord

Waar je vroeger alleen de pont naar de NDSM-werf nam om een obscuur dansfeest of artsy festival te bezoeken (Robodock, we miss you!) is het tegenwoordig een bruisend stukje stad geworden met tal van leuke plekken om te verkennen. De van oorsprong industriële plek, waar dokwerkers hun brood verdienden met noeste arbeid, is een mooie urban verzamelplaats geworden waar het rauwe randje van Noord gelukkig overeind is gebleven. Dat moet men bij IJver, open sinds 2019, ook gedacht hebben. Binnen in een oude loods is een indrukwekkend restaurant gebouwd, met een groot terras, waar een aanstekelijke sfeer heerst. In de avondzon is het goed toeven onder de grote kleurige parasols tussen olievaten, die met de bamboebalken de omheining markeren. De alom aanwezige graffiti en de grote mural van wijlen Eberhard van der Laan maken dat je ogen te kort komt.

Eyecatcher op de Scheepswerf

Het restaurant is dan wel groot, met hoge plafonds en fraaie originele elementen, toch is de sfeer niet massaal en onpersoonlijk. Binnen is er met verhogingen en imposante kamerplanten gezorgd voor intieme zitjes en ook de akoestiek is prima. De vlotte bediening is goed ingevoerd en voorkomend en maakt ondanks de volle zaak geen zwoegende indruk. Het publiek is een bonte mix die je oprecht een doorsnede van de stad kunt noemen. Wat toeristen, wat zakenmensen, maar vooral veel Amsterdammers van jong tot oud. Zelfs verstokte Noorderlingen, wars van al wat hip is, hebben IJver omarmd. Een van de mede-oprichters en gastheer, Tim Jongens, neemt ons mee op ontdekkingsreis door het rijzige pand. Het heeft bijna drie jaar geduurd om het restaurant op te bouwen en op het resultaat is hij, terecht, trots. Binnen in de loods is een zee van ruimte, die aandoet als een chique hangout, met grote leren loungebanken. Eyecatcher is de enorme afbeelding van de havenwerker op de scheepswerf, het logo van Noord, achter de bar. Ook leuk om te doen: de digitale biersommelier, die je helpt om jouw ideale biertje te vinden.

Menu zonder geijkte paden

IJver is een plek waar je je ouders mee naartoe kan nemen, je bedrijfsuitje kunt organiseren maar ook je nieuwe lover mee op date kan verrassen. Dat er voor vele monden gekookt moet worden, om dat brede publiek te geven wat het wil, blijkt wel op de kaart. Hier zien we verschillende food trends terugkomen, zoals de Aziatische food bowl met miso en edamame, midden-oosterse elementen (Ottolenghi schatplichtig) en er staan klassiekers op de kaart zoals de Caesar salad, een ribeye steak en de IJver versie van de burger met friet. Ook voor vegetariërs en veganisten is er iets lekkers te vinden zonder dat de geijkte paden bewandeld worden. 

Cider en tijgermelk

Mijn tafelgenoot en ik beginnen met een borrelhap waar we nieuwsgierig naar zijn. Jackfruit bitterballen met een salsa van tomatillo en jalapeño. Ik als zelfverklaard bitterballenveteraan en carnivoor moet toegeven dat de jackfruitvariant echt niet onderdoet voor zijn vlezige broertje. De smaak is licht, niet te zout of met een nadrukkelijk bouillonpoedersmaak (helaas is dat bij veel vleesalternatieven toch vaak het geval), een goede bite en een heerlijk frisse salsa erbij. Hoewel bij IJver bier op de voorgrond staat – met een ruime selectie aan speciaalbieren en een biersuggestie bij elk gerecht op de kaart – kiezen wij voor een Franse biologische cider als aperitief. Een schot in de roos, wat ons betreft, deze Galipette. Als voorgerecht kiezen we voor de tonijnsashimi in tijgermelk (pittige marinade van zuren die we kennen van ceviche) met avocadocrème en gepofte rijst. Ook bestellen we het aangeraden biertje erbij, Bloesemblond van Gebrouwen door vrouwen. De tonijn is knettervers en de portie royaal. Tigre de leche mag dan een vurige naam hebben, hier valt het mee met de spice. Het blonde bloesembier doet het er goed bij, fris, licht en in harmonie met de zuren op het bord. 

Gewonnen

Tijd voor het hoofdgerecht: de halve artisjok met salade van kikkererwten, granaatappelpitten en vegan ras el hanout aioli. De artisjok heeft een mooi stevig hart en de bladeren zijn mals. De aioli is zoetig en mist wat ons betreft wat pit. Ras el hanout is in de Marokkaanse keuken een veel gebruikte specerijenmix. Bij de salade zit aangemaakte ui bij die de kikkererwten wat tegenwicht geven, maar daar had een tandje frisheid bij gekund. Het is verder een origineel en degelijk gerecht. Het dessert is met recht parfait. De chocolade parfait wordt geserveerd met lekker kleffe pistachecake, die doet denken aan spekkoek, en een ontzettend smakelijke passievruchtgel. Daarna moeten we ons gewonnen geven, het kaasplankje en de crème brulée moeten wachten op een volgende keer.