Portugalia Tasca: een frisse interpretatie van de traditionele Portugese keuken

Portugàlia Tasca: om de hoek bij het Rembrandtplein

Uitgezonderd van buitenlandse toeristen en uitgaans-groentjes is het Rembrandtplein niet de plek waar je heen gaat voor een gezellige avond tafelen. Zonde, want dit gebied heeft ook veel potentie. Dat moeten de eigenaren Henrique en Ayesha van Portugália Tasca ook gedacht hebben. En met succes: het concept blijkt favoriet bij menig Amsterdammer, Portugees én toerist. Portugália Tasca is een frisse interpretatie van de traditionele Portugese keuken in een zijstraat van het Rembrandtplein.

Het lijkt Portugal wel: niet te veel poespas, met aandacht voor detail

Op het terras zien we een fijne mix van Amsterdammers, toeristen, fijnproevers, cultuursnuivers en alles ertussenin. Dit lijkt een plek voor iedereen. En iedereen weet het te vinden of ze het nu opzoeken van tevoren of er tegen aanlopen. ‘Geen idee hoe ze ons vinden. Sowieso niet via TikTok, haha!’ zegt Henrique de eigenaar, die ons later begroet.

Binnen oogt het Portugees. We kunnen het weten, want pas geleden dronken we nog sangria in Lissabon. Naast dat het personeel geheel Portugees is (oké, op één na ), ademt de volledige inrichting Portugees. Niet te veel poespas en met oog voor detail, zoals de traditionele mozaïek aan de muren, de sierlijke houten stoelen en Portugese muziek. De ramen staan wagenwijd open, het personeel is druk en roept wat Portugese teksten naar elkaar. ‘Net Portugal, hè?’

Eigentijds Portugees

Voor Henrique, zelf van Portugese afkomst, is een horecazaak openen een logische optelsom. Zijn ouders hadden een traditioneel Portugees restaurant in de Kerkstraat Amsterdam. Acht jaar geleden keerden ze terug naar Portugal. ’Oh, dus dit restaurant is eigenlijk van je ouders?’ vragen we. ‘Nee, uiteraard heb ik veel ervaring meegenomen, maar ik wilde een modernere versie van wat mijn ouders hadden.

Ik wilde een eigentijdse Tasca. ‘Wat is dat?’ ‘Eigenlijk de Portugese vertaling voor bistro in Parijs of de trattoria in Italië. Een soort huiskamer restaurant, waar we zoveel mogelijk producten uit Portugal halen. We focussen ons bewust op snelle happen, niet te ingewikkeld en elke acht weken een nieuwe kaart. We zijn niet het restaurant waar je komt om de hele avond te tafelen, maar wél voor goede kwaliteit Portugese producten. Van gedroogde hammen tot aan Vinho Verde, een typisch wijn die je alleen zo mag noemen in een bepaalde streek in het hoge Noorden van Portugal. ‘We hebben nauw contact met “manuel de farmer” die ons de wijnen levert en mijn oom is imker in Portugal, die ons van de honing voorziet.’ ‘Dat lijkt me extra leuk om te koken met producten die van Portugese familie komen’, lacht Henrique ons toe.

Voorgerechten om te delen en een paar hoofdgerechten

We bestellen Vinho Verde, dat letterlijk is te vertalen als ‘groene wijn’. De naam slaat niet zozeer op de kleur, maar op het feit dat de wijn heel jong gebotteld wordt. De smaak is friszuur en heeft een lichte tinteling. De kaart bestaat voornamelijk uit voorgerechten die bedoeld zijn om te delen en een handjevol hoofdgerechten.

We starten op aanraden van Henrique met Pao com Tudo: huisgemaakt brood van maismeel met Portugese schapenkaas met vijgenjam. Vis, schelp- en schaaldieren zijn de basis van de Portugese keuken, dus we bestellen ook de schelpjes in witte wijnsaus en gefrituurde haricoverts met frisse paprikasaus.

Dat laatste raadt Henrique aan als je geen vis eet, maar wel iets wil eten wat een beetje ‘vissig’ lijkt. Eigenlijk is het niet meer dan een haricovert in bladerdeeg, maar met een beetje verbeeldingskracht heeft het inderdaad wat weg van een gefrituurde garnaal. De paprikasaus zorgt voor een aangename verrassing door pittig, rokerig en frisse smaken te combineren. De kaas heeft een rulle structuur, is vol van smaak en geeft het een extra dimensie met een stukje maisbrood. Een beetje zoetig proeft het.

Simpel en spannend

We mogen de Tasca niet verlaten voordat we het paradepaardje hebben geproefd, namelijk de Salade Algarvia: een salade met tomaat, ui en komkommerijs. Hoe spannend kan dat nou zijn? Nou, heel spannend! Dat komt door de diverse kruiden en het frisse komkommerijs. Onze zintuigen staan te klapperen. Fris, zoet, zout, koud, warm. Een vrolijke uiteenspatting van smaken. Simpel, maar zo smaakvol. Dat vinden wij nou kunst. We bestellen de Pulpo en proberen ook de ossehaas in mosterdsaus. De ossenworst is zeker aan te raden als je vlees eet, want hij is zo mals als boter.

Ondanks dat we al aardig voldaan zijn, is er altijd ruimte voor een toetje. Zullen ze hier de pastel de nata net zo lekker maken als in Portugal? De bekende Portugese flan is niet zelfgemaakt, maar Henrique zegt ‘waarom zelf doen als iemand anders dat beter kan?’ Ja, daar heeft hij wel een punt. Het is heerlijk en heel even twijfelen we of we er niet nog één bestellen. Nu we er toch zijn. We weten ons te bedwingen en ronden af want het immers geen restaurant om de hele avond te tafelen en om de hoek begint zo de voorstelling in De Kleine Komedie.