Cru in Den Haag: waar wild écht wild mag zijn

Huiskamer van de jager

Binnen voelt het alsof je aanschuift in de huiskamer van een jager. Aan de muur hangen trofeeën, in de koelcel hangen imposante karkassen van herten als stille belofte van wat er komen gaat.

Geen designhok, meer een man cave van een kok en een jager. Een plek met karakter. Een tikkeltje ruig, maar eerlijk, charmant en steengoede jazz van oude vinyl uit de streamer op de achtergrond.

De essentie van wild

De Vries jaagt zelf en werkt uitsluitend met wild uit Nederland: edelherten van de Veluwe, damhert uit Noordwijk, ree uit verschillende provincies. Alleen de fazant, grouse en patrijs steken de grens over. Zijn keuken draait niet om liflafjes of decoratie, maar om pure smaken. En dat levert memorabele gerechten op.

Neem de terrine van fazant en bloedworst. Stoer, hartig en toch elegant. De delicate wildsmaak van fazant krijgt precies het juiste tegenspel van de kruidige bloedworst. De retro Cumberlandsaus op basis van aalbessen, port, mosterdpoeder, rode wijn en citrus maakt het af. Comfort food van de Engelse countryside.

De hele eend op je bord

Dan de wilde poldereend, bepaald geen nuffig plagerijtje van een paar plakjes op een Madurodam-bordje. Nee, gewoon: een hele eend op je bord. Puur, sappig en ongecompliceerd.

Naast het vlees ligt een salade van wilde raapstelen – en verder niets. Simpel? Ja. Maar ook gedurfd. De confit van de poot is rijk en romig, met precies dat vetje dat eend zo onweerstaanbaar maakt.

Opvallend detail: naar de gewenste garing wordt niet gevraagd. De chef bepaalt. En eerlijk is eerlijk: bijna niemand wil het anders, zegt chef Alan er zelf over. “Als ze het een enkele keer het wat verder gegaard willen, geen probleem hoor.”

Reerug met hoofdletter R

De Drentse reerug is misschien wel het mooiste stukje vlees dat je in Nederland kunt eten. Zo zuiver, delicaat en elegant dat je even stilvalt. Geen overweldigende wildsmaak, maar een zachte, ronde verfijning dankzij het gecontroleerde afhangen.

Vlees van deze topkwaliteit zo royaal serveren is top. Want zo kun je het goed proeven en zelfs als je het deelt met een tafelgenoot eindigt het niet in twee poppenhapjes per persoon. Reerug met hoofdletter R. Klasse met een hoofdletter K.

Zelfs de zuurkool heeft stijl

De zuurkool met pastinaakpuree lijkt zo op het bord geserveerd als ware het een ruige landkeuken. Toch is het heel wat verfijnder dan je denkt.

Geen scherpe zuren, maar een fruitige, zachte smaak door toevoeging van gedroogde en geroosterde appel, Riesling, sinaasappel, appelsap en wat beenmerg. Elegant, gelaagd en eigenlijk té lekker om ‘bijgerecht’ te heten.

Cru voor wie wild wil begrijpen

Cru is geen restaurant voor haastige eters of influencers die hun Insta-buikje vullen met foto’s van mooi opgemaakte bordjes. Het is voor mensen die willen begrijpen wat wild écht is, hoe het smaakt, hoe het leeft, hoe het hoort.

Bij chef Alan de Vries proef je natuur “cru” zonder poespas, zonder praatjes, gewoon rauwweg perfect. Cru is misschien wel de meest pure plek van Nederland om wild te eten.