Het beste restaurant van Den Haag staat in Voorburg

Michelin

Je zult het chefs en restaurateurs in het hogere segment niet snel on the record horen zeggen, maar of ze streven naar een Michelinster? Natuurlijk. Hoewel de culinaire gidsen aan belang hebben ingeboet de afgelopen jaren, is een ster binnen de wereld van finedining nog altijd het hoogst haalbare.

Heb je eenmaal die ster, dan wordt het (meer nog dan voorheen) opboksen tegen torenhoge verwachtingen. Alles moet kloppen, en nog een beetje meer: als het ‘gewoon’ goed en lekker eten is, kunnen gasten toch teleurgesteld zijn en zich afvragen of de maaltijd zo’n gepeperde rekening wel rechtvaardigt.

Luxe ambiance

Central Park slaagt erin om onze hoge verwachtingen niet alleen waar te maken, maar zelfs te overtreffen. Het restaurant ligt prachtig, met voor de deur een groen park en achterin de eetzaal en tuin, die uitkijken op de Vliet. Daar glijden plezierboten voorbij, die de gasten – die het middaguur een uitstekend moment vinden om de ene na de andere fles wijn te laten aanrukken – met plezier gadeslaan.

De zaak in Voorburg zit in de klassieke hoek: wit linnen op de tafels, een op Franse leest gestoelde keuken en een keurige, kundige bediening, die je stoel aanschuift, je glas wijn komt bijschenken en vriendelijk-formeel is.

Botersaus met ansjovis

Na een paar fijne amuses – waaronder een geweldige gefrituurde mossel met een crème van pittig aangemaakte aardappelen – krijgen we pieterman, een ‘vergeten’ visje dat zwemt in de Noordzee. Hier komt ie rauw, met blokjes radijs, komkommer, witte asperge en een krokant van nori (zeewier). De vis is prachtig zacht, het geheel fris met een fijne zure toets. “Zelfs de komkommer is fucking lekker,” mompelt een tafelgenoot verbaasd.

Het is de botersaus met colatura di alici, vissaus op basis van gepekelde ansjovis, die het frisse gerecht optilt en ons omver blaast. De saus is zacht en rijk van de boter, het sap van de ansjovis (die, terecht, razend populair is de laatste tijd) barst van de umami en geeft dat rijke, volle mondgevoel. “Sexy, hè,” glimlacht onze jonge ober.

Haute cuisine

De volgende gang is een prachtig stukje schelvis, met garnituren van aardappel, malse venkel, lamsoortjes en dille. Fris-ziltige smaken, die met een tweede geweldige saus opnieuw een pracht van een bord vormen. Wederom botersaus, ditmaal met saffraan. Met een samenzweerderige glimlach laat de ober na het inschenken het kannetje op tafel staan.

Saffraan is totaal anders dan ansjovis, natuurlijk, en een stuk subtieler, maar het zijn beide - mits goed gebruikt - ingrediënten die volledig in een gerecht trekken, zonder het te overheersen. De saffraansaus geeft het geheel een warm-kruidige, rijke smaak. Met de ingrediënten van topkwaliteit, die stuk voor stuk tot in de puntjes gegaard zijn (wie wist dat venkel zó zacht, bijna zoetig, kon zijn?) is het haute cuisine op z’n best.

Klassiek hoofdgerecht

Zoals dat gaat, is het hoofdgerecht het meest klassiek en het minst interessant. Een mooi gegaarde entrecote, met twee flinke witte asperges en opnieuw een dijk van een saus, ditmaal op basis van rode wijn. Niet heel spannend, wel ‘gewoon’ erg goed. Valt toch enigszins in het niet bij de eerdere borden, maar op een lunchmenu valt voor een klassieke keuze als hoofd natuurlijk een hoop te zeggen.

Beste restaurant

Op het oog is ook het dessert vrij traditioneel, met aardbeien (vers, in coulis en als ijs), crumble van ruby chocolade, toefjes room en zachte koek. Maar een lepel zacht peperige olijfolie en een paar takjes lavas (maggikruid) geven een verrassend, fijn hartig randje.

Zo verglijden een paar heerlijke, onbekommerde uren. Central Park zit op een prachtige locatie, serveert geweldig eten en heeft prettige bediening die keurig, maar ook relaxed is. Staat het beste restaurant van Den Haag dan toch echt in Voorburg?

Tweede en derde foto: Dion Doornik