Op zaterdag 18 februari opent op de hoek van de Coolsingel en Stadhuisplein Grace Rotterdam. Het restaurant behuist de volledige gelaagde bovenverdieping van het pand en in de kelder zit club The Grit. De nieuwe zaken van Herman Hell zijn, helemaal voor Nederlandse begrippen, extravagant, maar dat moet volgens hem best kunnen: "We zijn natuurlijk het volk van de mouwen opstropen en hard werken, maar je mag ook losgaan, genieten en met elkaar het leven vieren. Dat kan bij The Grit en Grace."
The Grit en Grace

Na maanden verbouwen en inrichten opende begin februari al club The Grit in de kelder van Stadhuisplein 1. Het lichte en elegante interieur van de club verwelkomt iedere vrijdag en zaterdag Rotterdammers van 23 jaar en ouder en de led-dansvloer nodigt uit om te dansen op muziek van de jaren ’70 tot nu, van disco en house, tot R&B en funk. Op 18 februari opent deel twee: Grace Rotterdam, een restaurant met internationale allure. Wat doe je als je als nuchtere Rotterdammer over een nieuwe zaak krachtige uitdrukkingen hoort zoals 'The Next Big Thing' en 'on-Nederlands'? Dan ben je op zijn minst op je hoede en misschien zelfs een beetje sceptisch. Voor het nieuwste concept van Herman, die we ook kennen van onder meer het Zalmhuis, Ayla, Nieuw Rotterdams Café en Sijf, is bovendien chef Marco Prins aan boord gehaald, die op sterrenniveau kookte bij Ukiyo in New York. De Buik mocht vast aanschuiven bij een pre-diner en we keken onze ogen uit.
Gastvrijheid staat centraal

We worden onthaald met cocktail Gracious Colada, een lichtere versie van de Piña Colada, en worden uitgenodigd om in het spiksplinternieuwe restaurant rond te kijken. De zaak met enorm hoog plafond is opgedeeld in meerdere niveaus, hoekjes en plekken waar je plaats kunt nemen. De kleur wijnrood komt prominent terug in het interieur, wat het een chique uitstraling geeft. Leuk detail is de balustrade, waaraan je ook kunt eten, met ananaspatroon. De ananas is het internationale symbool voor gastvrijheid en, zoals later blijkt, misstaat de prominente positie van de vrucht in het restaurant niet. The roaring twenties van de vorige eeuw zijn een inspiratiebron geweest voor de uitstraling van het nieuwe restaurant. Liselore Holman van interieurbedrijf ECLECT, ook verantwoordelijk voor de styling van het Zalmhuis, heeft in overleg met Herman en zijn team bepaald hoe de nieuwe zaak eruit moest komen te zien. Mede vanwege het meubilair en de ruimte die goed is ingedeeld, voelt het, we durven het bijna niet te zeggen, inderdaad alsof je in een hippe zaak in het buitenland zit. Lampen passend bij de tijdsperiode, knusse zitjes, verschillende stoelen, de zwart-witte vloer: aan elke centimeter van het restaurant is gedacht en aandacht besteed.
Een feestje

Zo ook aan de kleding waarin de medewerkers gestoken zijn. Dames met wijnrode jumpsuits en heren in witte pantalon met wijnrood colbert. De enorme bar in het onderste gedeelte van de zaak is ook het benoemen waard, niet alleen vanwege het marmeren blad waar ook weer dezelfde kleur in terugkomt, maar ook vanwege de metershoge drankenkast die erachter staat. Daarvoor halverwege nog een klein podium, waarvandaan we tijdens ons bezoek worden getrakteerd op muzikaal entertainment. Het trio speelt hun eigen versies van bekende hits (van o.a. Bruno Mars, Michael Jackson en Justin Timberlake) waarmee zij de bezoekers weten op te zwepen en er een feest van maken. De sfeer zit er goed in en wordt naarmate de avond vordert alleen maar beter wanneer ze ook vergezeld worden door danseressen en vuurwerkspuiters.
Menukaart in balans

Ondanks dat er een sterrenchef aan het hoofd van de keuken staat, heeft noch chef Marco noch de menukaart van Grace sterallures. Het menu van Grace is in balans: "Bij Grace serveren we kwalitatieve gerechten van over de hele wereld. En alhoewel de gerechten verfijnd en uitermate doordacht zijn, vinden we het belangrijk om er te zijn voor iedereen." Enerzijds heb je bekende gerechten zoals sushi, sashimi en carpaccio, anderzijds zoekt Marco Prins de creativiteit meer op met een ceviche van hamachi met leche de tigre, kumquat en ananas, of Japanse versie van de Ceasar salade. Daarnaast kun je bij Grace ontbijten of gebruik maken van een Afternoon Tea. Tijdens ons bezoek proeven we de ceviche, licht zuur om de smaakpapillen wakker te schudden, een selectie sushi, gyoza en salade met bulgur, huisgemaakte baba ganoush, feta en granaatappel. Een flinke portie, maar één die goed naar binnen gaat. Daarna volgt zeebaars van de Robata grill met een frisse, knapperige salade, en we sluiten af met het veganistische Graces’ Grilled Pineapple dessert. De ananas, een terugkerend thema bij Grace, wordt geserveerd met kokos-sortbetijs en vijfkruiden-karamel. Zoet, fris, zuur, licht kruidig: de favoriet van de avond en ook hiervan is de presentatie om door een ringetje te halen.
It's about how

The Grit en Grace zijn misschien over-the-top, maar het leven mag inderdáad gevierd worden en daar lijkt dit bij uitstek de plek voor te zijn. We zien onszelf hier wel zitten op een vrijdagavond of zondagmiddag met goede bites of een tafel vol en een cocktail of glas wijn, terwijl we onze ogen uitkijken en misschien zelfs nog wat flirten met het gezelschap aan de andere kant van de zaak. Dof je zelf eens flink op en maak er een feestje van. Of, zoals ze bij de club en het restaurant zeggen: ‘Express yourself’ en ‘It’s about how’.