Het ‘je ne sais quoi'-gevoel van Tosca

Een maand geleden opende Tosca haar deuren. In het fijne Oude Noorden, in het alom bekende Branco-pand. Met makers die hun sporen in het Rotterdamse buikleven ruimschoots hebben verdiend. Genoeg redenen om eens te komen proeven!

Sommige restaurants hebben dat ‘je ne sais quoi’-gevoel. Een ambiance waardoor je je er direct een beetje thuis voelt. Maar waar je je wel heerlijk door de gastheer in de watten laat leggen. Tosca scoort punten vanaf het moment dat ik voor de deur uit de taxi stap. Het pand en terras vol groen zien er ondanks de regenachtige dag aanlokkelijk uit. Door de open deur klinkt een zachte melodie van gedempte stemmen en klinkend bestek. Ik heb direct lekkere trek.

Om te proosten op het weekend starten we met een Portugese vinho verde. Deze jonge wijn met lichte bubbel kan genoten worden als aperitief, maar kan evengoed tijdens de hele maaltijd gedronken worden.

Een bordje antipasti

De kaart is compact, maar geeft genoeg smakelijke opties voor alle verschillende dieetvoorkeuren van mijn tafelgenootschap. Als voorgerecht laten we de gastheer twee bordjes vol antipasti selecteren. Een bonte verzameling van gedroogde ham, gevulde courgettes, olijven en chioggia biet komt ons tegemoet.

?Voor het hoofdgerecht kies ik een ovengerecht met aubergine, mozzarella en tomaat. Hierbij worden ovenaardappeltjes met citroenolie, thijm en huisgemaakte mayo geserveerd. Het gezelschap tegenover mij geniet ondertussen van de vis van de dag (rode mul) en een gebraden runderbavette met een dressing van rode peper met een klein beetje gember. We laten het ons heerlijk smaken.

?Het is lekker druk in Tosca. Het restaurant trekt een doelgroep aan die ik niet 1, 2, 3 in een hokje kan stoppen. Dat zal de diversiteit van het Oude Noorden wel zijn. Ondanks de grote hoeveelheid bezette tafeltjes komen we geen aandacht tekort. Of we nog iets lekkers na zouden willen?

Zoetigheid kent geen tijd?

Nou, er is altijd ruimte over voor wat zoets. Kom maar door met die heerlijke desserts! Uiteindelijk belanden er een panna cotta met mangocoulis, een citroentaart en scroppino op onze tafel, waarvan we allemaal kleine hapjes en slokjes nemen. Ondertussen maakt het koffiezetapparaat overuren en vang ik af en toe een vleugje versgemalen bonengeur op met mijn neus.

?We sluiten de avond af met koffie en thee. De bijzondere selectie thee die je zelf mag scheppen maakt de keuze niet makkelijk. In een vintage koekblik zitten kleine stroopwafels. Nieuwsgierig als ik ben vraag ik mijn tafelgenoten wat ze van de avond vonden en of ze hier nog eens terug zullen komen. We zijn het unaniem eens. Bij Tosca kun je op je gemak een heerlijk hapje eten. Wij komen terug!

Foto: Moniek Kuipers