Een eerste kennismaking met het nieuwe FG Restaurant

Het is 12 uur op een vrijdagmiddag als ik bij FG Restaurant binnenstap; de nieuwe locatie, op steenworp afstand van FG Food Labs. Niet alleen het iconisch gewelfde plafond van de Hofbogen valt op, bij binnenkomst sta je direct met je snufferd voor een enorme bar, met zicht op de ruime keuken. De verhuizing was lang verwacht, maar nu is het eindelijk tijd om te proeven.

Zijg neer in je zetel

Loop je langs de bar, dan beland je in het restaurantgedeelte. Het is er niet erg ruim, al komt dat mede door dat wat lage plafond (in een prachtige kleur groen geverfd). Dat (idee van) ruimtegebrek komt ook door de enorme stoelen die aan de tafels staan. Of nee, bij nadere beschouwing zijn het eerder zetels. Als je daarin plaatsneemt, kun je eigenlijk niet anders dan diep wegzakken en relaxen. Een glas whisky en een flinke sigaar erbij zouden helemaal niet misstaan, al neem ik zelf plaats met een glas champagne (Legras et Haas Tradition Brut, champagne Frankrijk).

De tafels staan in lange rijen opgesteld en alle zetels zijn bezet. Het is een gemêleerd gezelschap; zowel bloggers als schrijvende en filmende pers zijn in grote getale aanwezig. Sterrenchef François Geurds zegt her en der mensen gedag en maakt met iedereen een praatje, alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat je toko vol zit met mensen die jouw gerechten gaan proeven, daar iets van vinden én er iets over zullen schrijven. 

Amuses en een glas wit

Nadat mijn eerste glas wijn is ingeschonken (Riesling Spätlese Trocken, Pfalz Duitsland 2015) komt de heer Geurds met een van zijn personeelsleden langs met een klein karretje. Nee, geen kaaskar deze keer, maar een exorbitante verzameling messen. Blinkend, vlijmscherp en met de mooiste handgrepen. Iedereen mag zijn eigen mes kiezen en dat deze middag gebruiken. Ik kies een stijlvol exemplaar met een zwart/wit houten greep. Binnen de kortste keren heb ik drie amuses achter de kiezen (piccalilly-ijsje, toast tonijntartaar en canelé de Bourdeaux gevuld met biologische eendenlever). Dat piccalilly-ijs is wat je noemt een binnenkomer, want het knettert in je mond als die snoepjes van vroeger.

Vervolgens wordt er een tweede glas wit geschonken (Pouilly Vinzeles, chardonnay, Bourgogne Frankrijk 2012). Ik proef mijn eerste lepel vrijwel ongezouten – wat heel bijzonder schijnt te zijn in Europa – kaviaar en er verschijnt aardappelmousseline op tafel. Een van mijn favorieten deze middag. Rustig van mijn wijn nippend (die trouwens heerlijk fris van smaak is) kijk ik toe hoe de volgende gang geserveerd wordt. Kreeft met pastinaak, waterkers en gerookte boter. Het is even stil aan tafel. Er wordt met volle teugen genoten, elke smaak wordt opgenomen.

Vlees, rood en dessert

De middag vordert gestaag. Het is bijna half 3 en nu pas tijd voor het eerste glas rood (Luyt reserva, Touriga National, Douro Portugal 2011) en vlees. Geurds serveert Aberdeen Angus met enoki-paddenstoelen, patisson en verschillende bereidingen van ui. Het vlees is sappig, boterzacht en vol van smaak. Ik heb dat prachtige mes eigenlijk niet nodig, je glijdt er zo doorheen, om van echt kauwen maar te zwijgen. 

Het loopt tegen vieren als de laatste gang wordt geserveerd, tijd voor het dessert. We worden getrakteerd op lychee met kokosspiegel, chocolade en ananas. Wat mij betreft qua smaak het minst bijzonder: de lychee viel weg in het geheel, maar de ananas in het midden daarentegen is een welkome verrassing. Zeker met een glas - niet overdreven zoete - dessertwijn (Vietti Moscato d'Asti, Piemonte Italie, 2015). 

De koffie sla ik vanmiddag even over, al is de machine die Geurds achter de bar heeft staan wellicht een reden op zich om eens een bezoek te brengen aan FG Restaurant. Het was voor mij een mooie eerste kennismaking met FG: alle smaken sluiten perfect op elkaar aan en - dat vind ik vooral prettig - de borden zien er niet té opgemaakt of gekunsteld uit. Op naar die derde ster, denk ik zo.