Kunst en eten is verweven bij No Man’s Art Gallery

Bij binnenkomst is gelijk overal kunst te zien, maar je staat ook direct midden in een restaurant. Tijdens een rondleiding door oprichtster Emmelie Koster wordt uitgelegd dat het restaurant en de galerie dynamisch zijn, in drie maanden tijd heeft alles al drie keer op een andere plek gestaan. Dat dynamische staat zowel symbool voor de galerie als het restaurant

Versterkende combinatie

De drijvende krachten achter de galerie en het restaurant zijn Emmelie Koster en Lih-Lan Wong, zij werken nu vier jaar samen. “Lih-Lan kwam met het idee om de galerie met het restaurant te combineren. Ze komt uit een horecafamilie en heeft zelf veel in de horeca gewerkt”, aldus Emmelie. Emmelie komt uit de juridische wereld, maar maakte zo’n zeven jaar geleden de switch naar de kunstwereld. Voorheen zat de galerie niet op een vaste plek, maar daar is afgelopen september verandering in gekomen. “Wij vonden het belangrijk om een vaste ruimte te hebben, maar wilden ook niet in een valkuil stappen waar anderen wel in gestapt zijn en daardoor hun galerie moesten sluiten. Wij dachten ‘als we een vaste ruimte openen, dan gaan we het doen met iets wat het versterkt’. Vanwege Lih-Lan’s familie was het voor de hand liggend dat het horeca zou zijn”, licht Emmelie toe. In de keuken staat Andrea Labasova, zij werkte voorheen in Heemstede bij Southern Cross. “Haar aannemen was een heel bewuste keuze. Ze had ons gezien in een advertentie en is zelf kunstenaar. Ze weet ontzettend veel over alles wat ze maakt. De smaken zijn fantastisch uitgebalanceerd, als kunstcomposities. Dat bleek meteen in het eerste gesprek.”

Toegankelijker kunst bekijken

De visie van de galerie en het restaurant zijn verweven wordt door Emmelie uitgelegd. “Ik denk dat we zowel in de galerie als in de keuken een hele open en nieuwsgierige houding hebben voor invloeden die we niet kennen. Wij willen mensen blootstellen aan die invloeden. Wij dachten: ‘als we nou de galerie plaatsen waar het restaurant ook is’. Je wordt dan geconfronteerd met de kunst, je hebt eigenlijk geen keuze. Je bent in de galerie om een kopje koffie te drinken, kunst bekijken wordt dan veel toegankelijker. Er is dan minder afstand tot die kunst, die heel mooi is, die heel erg kan verrijken”, zegt ze. Er zijn geen grenzen verbonden aan zowel het eten en drinken als de kunst. “We werken veel met Iraanse kunstenaars en hebben ook veel producten uit Iran. Dat zie je bijvoorbeeld terug in onze limonades. We hebben saffraan-sinaasappelsaplimonade, dat is naar Iraans recept. De recepten en de saffraan komen rechtstreeks uit Iran, dat nemen onze kunstenaars mee voor ons. Je kunt onze keuken niet aan één gebied toewijzen.”

Bos en Lommer

Het pand waarin de NMAG gevestigd zit aan de Bos en Lommerweg bestaat uit verschillende ruimtes, waardoor de dynamiek die zij voor ogen hebben goed toe te passen is. “Het pand heeft meerdere ruimtes, hierdoor kunnen we goed spelen met die dynamiek. Ik denk dat het voor onze gasten erg leuk is, ze kunnen steeds iets nieuws ontdekken terwijl ze door dezelfde deur lopen. Het pand is eigenlijk huls, daarbinnen verandert heel veel, gebeuren hele spannende dingen. Zowel op het bord als in de tentoonstelling”, zegt Emmelie. Hoewel ze pas een paar maanden met de galerie op deze locatie zitten, woont Emmelie er al bijna tien jaar in de buurt. “Je hebt hier een supersterke sociale cohesie, mensen geven echt heel erg om elkaar”, vertelt ze over de wijk. “Weinig galeries en presentatieruimtes, dat komen we echt een beetje te kort in Bos en Lommer. Ik wilde hier al heel lang iets openen. Het is was wel even spannend of er voor zo’n grote horecazaak genoeg publiek was. We merken dat we een heel breed publiek aantrekken, van de mensen die al 40 jaar in de wijk wonen tot mensen die er net zijn komen wonen, alles komt binnen hier. Je kunt in Bos en Lommer ontzettend lekker eten, maar wat meer fine dining met een hele toegankelijke sfeer, dat heb je niet zo veel. Dat wilden we neerzetten, met goeie wijnen op de kaart en met kunst. Het is gewoon een hele warme buurt die ziet dat er steeds meer plek is voor verrijking. Ik merk aan reacties van de mensen die hier komen dat ze zelfs dankbaar zijn dat we hier zijn gekomen”, sluit Emmelie af.