Bij Café Wu is het de hele avond genieten

Restobar direct aan de Dappermarkt

Foto: Jois Ang

‘Het heeft even geduurd maar dan heb je ook wat’, dat geldt ook voor Café Wu. Eigenlijk wilden ze wat eerder open. Maar een oud pand omturnen in een nieuw restaurant duurt even en dan hebben we het niet eens over het vergunningen gedoe met de gemeente.

Het resultaat mag er zijn. Je loopt niet aan de zijkant op de Dappermarkt binnen, maar de ingang zit aan de Mauritskade. Even door de tochtsluis en je staat direct in de levendige en lichte zaak bijna aan de geheel houten bar.

De indeling is heel fijn: een hele lange bar met zo’n 20 plekken links tegen de keuken en tafels voor de ramen (en straks het terras) naar de markt. De leukste tafels, zeker als je met vrienden bent, zijn de twee/drie ronde tafels. Ben je samen of alleen, dan adviseren wij gewoon de bar te doen. Dan zit je dicht bij de muziek en de eetmagic.

De eerste keer

Wij van de Buik namen, op deze eerste avond echt open, plaats aan de bar en konden met een schuin oog Timo zien goochelen met de wok en zijn messen. Tegelijk zagen we in de keuken nog een ander bekend gezicht: Gabriel Verheij, een van de Butterboys, die we kennen van achter het fornuis in Bar du Champagne. Aardige keukenbezetting.

De barbediening kwam als eerst even een glaasje bubbels inschenken. Daar zeggen we geen nee tegen. Fijne cava met niet te veel restsuikers, daarbij een snackje van licht spicy stukjes van gefermenteerde bleekselderij.

Menu van de chef

Wu kent een menu van de chef en een klein aantal à-la-carte gerechten. Wij kozen voor het menu met een keer ‘gewoon’ en een keer de vegetarische versie. De amuse volgde lekker snel: een wat kouder koekje van rettich en garnaal met viseitjes en blaadjes mizuna (een peperige Japanse slasoort). Dat laatste zagen we nog een paar keer voorbijkomen deze avond.

Daarna het eerste gerecht: rauwe rode mul, als sashimi gesneden en gelakt met oestersaus. Erbij kwam een salade van rode kool en mizuna (daar is ‘ie weer) met een hartige mayonaise van de lever van de mul.

Diezelfde mizuna zat ook ruim op het vegagerecht van lotusbloemcrème met geraspte mierikswortel. Erbij werd een witte wijn van de rode druivenras Nero di Troia uit Puglia geschonken. Een heel spannende combinatie.

Geweldige dimsum en hand van de meester(slager)

Bij beide menu’s kwam daarop een vega intermezzo van een haast Italiaanse cime di rapa (stengels van brocoletti), een soort bimi met krokant broodkruim en als Aziatisch element een blokje gefrituurde tofu (met zwarte knoflook mayo). Een gerecht met een mooie bite en goed op smaak.

De hoogtepunten zitten bij Café Wu aan het einde van het menu. De gestoomde en daarna gefrituurde dimsum met varkenspoot en hibiscuspoeder is geweldig, zowel in textuur als smaak. Het hoofdgerecht met geroosterde eend met pruimensaus bevalt eveneens.

Toch is het allerfijnste hapje van de avond het stukje saucijzenbrood, gevuld met vlees van de buik van de eend, dat erbij wordt geserveerd. Daar herken je de hand van de meesterslager de Beurs weer in.

Rustmomentje met thee

Even rust. Bijna net als met een voetbal- of hockeywedstrijd krijgen de smaakpapillen bij Wu na het hoofdgerecht de kans om op adem te komen. Voor het nagerecht serveert Ling een geurig kopje oolong thee uit Taiwan. Heerlijk kalmerend.

Normaliter was het daarna klaar. Wie nam er een nagerecht in een Aziatisch restaurant? Maar dan maak je een grote fout. Het dessert, een stukje chiffoncake met milky oolongcrème, een gelei van drakenfruit en stukjes pistache is meer dan de moeite waard.

We kregen het net op tijd naar binnen voordat het orkest begon. Uit een deel van de bar dook rond tien/half elf opeens een dj-set op en werd het eerste vinyl met fijne, niet storende, beats gedraaid.

Wu & wijn

Tenslotte: met Wu en wijn zit het ook helemaal goed. De wijnservice is goed, glazen prima, de kaart is Europees en al best behoorlijk uitgebreid (en gaat nog groeien). Met een twintigtal wijnen per glas vanaf €6,50 en veel leuke wijnen tussen de veertig en vijftig, is deze ook nog eens fijn geprijsd.

Kortom bij Timo, Ling Wu en haar team (veel ook ex Scheepskamelen) is het fijn toeven, zou mijn vader zeggen.

Over de mensen achter Café Wu

In Amsterdam is Danny Lee bekend als ondernemer achter onder meer de Chin Chin Club en Mesiba (met Oscar Steginga en nog drie compagnons). Ook hielp hij Amoi, het modern-Indonesische restaurant in West, mee opzetten. Vorig jaar egde hij samen met zijn vader (‘Papa Lee’), Sun Li en Yan Ting Yuen de familierecepten van hun klassieke ‘Chin. Ind. Rest’ vast in het prijswinnende kookboek Chin. Ind. Rest. kookboek. De levens en keukens voor en achter het doorgeefluik.

Chef Timo de Beurs kennen we nog van Slagerij de Beurs en voorheen de Gebr. Hartering. Hij is afkomstig uit een slagersfamilie in Amsterdam-Oost.

Chi Lin Wu zagen we eerder als de zeer gastvrije en kundige sommelier van Scheepskameel.