Bij La Parole aten we de lekkerste steak tartare in tijden

Groot terras in de zon

Als we aan komen fietsen, vallen ons direct twee dingen op. Allereerst spotten we een groot terras, met van die typisch Parijse stoeltjes en een perfecte ligging op het zuidwesten. Yup, dat betekent hele middag én avond zon. En hoewel het pand behoorlijk onder handen is genomen, zien we dat de originele cafédeuren van De Kwaker zijn behouden. Een leuk detail.

Bij La Parole doen ze niet aan reserveringen, alweer zoiets fijns. Dat maakt het de perfecte plek voor een doordeweeks hapje met vrienden, bijvoorbeeld voor of na een bezoekje aan de Filmhallen aan de overkant. We raden aan om vroeg of juist wat later (na 20.30) te komen, want La Parole is populair. De zaak zit afgeladen vol met knappe, jonge mensen, die dicht op elkaar zitten en ook allemaal heel hard door elkaar heen praten. Dat maakt de zaak heel levendig en gezellig, maar minder geschikt voor een diep gesprek met je tafelgenoot.

De lekkerste steak tartare van Amsterdam

Dan over naar het menu. De kaart is opgedeeld in lunchgerechten (belegde baguettes, omelettes, croques en salades), kleine gerechten (artisjokken met mayo, steak tartare, coquille met beurre blanc, escargots) en hoofdgerechten (mosselpannetje, entrecote met saus naar keuze, poussin, een grotere portie steak tartare en een vrij goed vegetarisch hoofdgerecht van spitskool met gestoofde paprika en hollandaisesaus).

Wij zijn gek op onze klassiekers en beginnen met de escargots. De slakjes worden geserveerd in een werkelijk fantastische kruidenbotersaus, waarin de knoflook nu eens niet overheerst. Fingerlicking good en een gezellig priegelwerkje om de slakken uit hun huisje te peuteren. Het brood om de saus mee op te deppen, moet je er alleen wel even apart bij bestellen.

Dan de steak tartare. We zullen maar eerlijk zijn, dit is de beste die we in tijden proefden. Het vlees is perfect aangemaakt met een fijngesneden sjalotje, wat kappertjes en bieslook. Lekker friszuur dus. Aan tafel kan je de tartaar zelf nog wat pittiger maken met tabasco of worcester sauce.

Chef Olivier Hirschmann

Ook de bisque die we daarna proeven is van hoog niveau: zalvig van textuur, romig en zacht met een diepe kreeftsmaak. Erin liggen wat rivierkreeftjes in de soep en de roux wordt apart geserveerd. Voordat ons bord op tafel komt, zien we chef Olivier (Hirschmann) de soep nog even monteren met een klontje boter. Een teken dat er liefde en aandacht wordt gestopt in elk gerecht dat de keuken verlaat. We zijn sowieso erg onder de indruk van de gerechten van deze jonge chef (26), die uit een horecagezin uit Bergen komt en in Amsterdam eerder achter de pannen stond bij Baut.

Franse wijnkaart

Ook de wijnkaart is 100% Frans, met onder andere een zeer vriendelijk geprijsde crémant van Domaine des Baumard uit de Loire. Laat dit nou net een van onze favoriete wijnen zijn! De overige wijnen per glas zijn ook prima: een boterige chardonnay, een fruitige pinot noir en een bloemige viognier. Een keer geen hippe natuurwijn, stiekem best wel fijn.

Als we dan toch één kritisch puntje mogen benoemen, is het dat de glazen wel erg bescheiden van formaat zijn. Maar ja, ook dat is dan weer heel erg Frans. Erg leuk vinden we de selectie dessertwijnen. Bij de moelleux au chocolat, die helaas een tikkie te ver gegaard is waardoor de binnenkant net niet meer vloeibaar is, drinken we een glas banyuls. Een versterkte zoete rode wijn uit de Roussillon, die je het best met ruby port kunt vergelijken qua smaak.

Maar de beste wijnspijs-combinatie is zonder twijfel die van de crêpe suzette (een warm flensje in een bouzy sinaasappelsaus) met de chique dessertwijn sauternes uit Bordeaux, een wijn waar we diezelfde sinaasappel tonen in terugproeven. Een topcombinatie!