Bij Utage ontmoeten de klassieke en moderne Japanse keuken elkaar

Japanse sferen

De deur van Utage is voorzien van een noren, dat is het kenmerkende halve gordijn zoals je wel vaker bij Japanse restaurants ziet. Die ze hier hebben zijn ook multi-functioneel: ze houden een beetje de warmte binnen en zijn tegelijk het uithangbord van het restaurant.

Direct binnen heb je rechts, op een verhoging, een eetbar voor zo’n 6 gasten met barkrukken. En dan direct voor je het restaurant met muren van zandkleurig Japans pleisterwerk en tafels met stoelen van lindehout, gemaakt door een Japanse meubelmaker.

Het restaurant loopt door naar de (sake) bar, waar je ook via de zij-ingang kunt binnenkomen en die geschikt is voor een simpel hapje en een uitgebreide kennismaking met de sake-collectie.

Klassiek en modern

De kaart is er een van sharing, zoals ook de zeer attente bediening aangeeft, en omvat wat snacks van edamame tot een kommetje gemengd zuur van groentes. Haar advies is voor per tafel van twee zo’n 6-8 gerechtjes te bestellen en eventueel te beëindigen met een donburi, een rijstkom met een topping variërend van tofu tot zalm en gekarameliseerde paling. Die laatste is een must-eat.

We lieten de tafel volzetten met de toro taku; tartaar van de vette tonijnbuik, aangemaakt met zowel zoet-zuur als gezouten gesnipperde radijs. De tartaar schep je in een blaadje gedroogd zeewier, eventueel met een toefje wasabi, dan vouw je het dubbel en daarna doop je het in de sojasaus. Echt heel fijn. Hetzelfde doe je met de miso cream cheese, ook vouwen in zeewier, maar dan zo eten.

Van de specials, ja ook die hebben ze elke dag, kozen wij de rauwe rode mul. Geserveerd met verse yuzu en zout is het een hele mooie combi met de lichtzoete smaak van de mul. Daarna kwam een soort Japanse tapa op tafel van een kroket gevuld met krab op een ietwat zoete rode wijn saus op tafel. Een misser vinden we, te bloemige vulling met te weinig krab en ook de saus vinden we niet geheel passend.

Daarentegen mag je de karaage, de krokant gefrituurde Japanse kip, echt niet missen. Zelden aten we een zo sappig en tegelijk krokant exemplaar. Verlekkerd keken we naar de rest van de menukaart maar besloten om dat te bewaren voor een (snel) volgend bezoek.

Sake geen wijn

Sake is wat de klok slaat bij Utage. Logisch als je weet dat Yuri Gotoh, één van de eigenaren, een eigen importbedrijf heeft. Waardoor je hier veel speciaal spul drinkt. De sakekaart is net zoals de menukaart een combinatie van klassieke en moderne stijlen met zo’n dertig keuzes, die in van fles tot karaf of klasje worden geschonken. Net als in Japan mag je zelf de keuze van sakeglaasje maken uit het assortiment.

Wij dronken een karaf junmai en een klassieke droge sake. Voor de liefhebber is er zelfs een hele oude sake uit 1995 en twee ‘moderne’ sake’s met een uitbundige naam en fles, in Japan bedoelt om de jongeren ook aan de sake te krijgen. Maar die vonden wij allemaal wat te zoet.

Is er dan geen wijn? Yes, er is vooralsnog geen wijn. Japanse wijn staat op het verlanglijstje van Yuri, maar is vrij duur ook bij eigen import. Wordt vervolgd dus…

Snel gaan

Samenvattend zouden we bij de Buik zeggen: ga snel, want dit is zo’n adresje waar je straks bijna niet meer binnen kunt komen. Bestel je hier de klassieke Japanse aardappelsalade, gevolgd door de Japanse gefrituurde kip met een kommetje gezuurde groentes (de lotuswortel is geweldig) en sluit je de avond af met de matcha affogato, dan blijf je nog ver weg van onze magische grens van veertig euro. Snel doen dus…