Stacks Diner: een opeenstapeling van alles wat een goede avond nodig heeft

Een avond met verbinding

Wanneer ik denk aan een diner, heeft het wat groezeligs. Een TL verlichte ruimte, met kille kantine achtige vloeren waarop eten eerder een levensbehoefte is dan iets plezierigs. Kevin Kearney, het creatieve brein achter Stacks Diner en de gelijknamige Deli, heeft hele andere associaties met het Amerikaanse concept. Zijn diner is als een ‘melting pot’, van de mensen en culturen die er samen komen. Je eet er verantwoord en verrassend comfort food met Europese invloeden. En een groezelig interieur met kille sfeer? Dat zul je hier niet vinden. Een avond bij Stacks draait namelijk om verbinding.

Misschien is het wat makkelijk; maar in de verwachting door een opgebeurd Amerikaans meisje gevraagd te worden hoe we onze burger graag willen, verplaatsen we ons richting Stacks Diner. De donkergroene luifel trekt geen grote aandacht aan de drukke De Clerqstraat en het terras is met twee tafeltjes bescheiden. Bij de eerste stap in het restaurant zelf maakt de sfeer echter zonder enige vertraging indruk. Er klinkt zachte R&B muziek en rondom de open keuken zwermt een groepje medewerkers dat er ieder op hun eigen manier modieus uitziet; onze verwachting van Stacks is zojuist 180 graden gedraaid.

In het hart van de zaak

Een van die modieus geklede mensen is Kevin, een opgewekte New Yorker die al heel wat geslaagde (culinaire) projecten op zijn naam heeft staan. “What do you wanna do today?”, vraagt hij, en in goed overleg besluiten we plaats te nemen op de barkrukken die aan de keuken grenzen. Aan een knappe titaniumbar in het hart van de zaak. Daar gebeurt het immers.

Diezelfde titaniumbar wordt tijdens onze eerste gang gevuld met een wedge salad en steak tartare De salade is een klassieker in ieder steakhouse, laten we ons vertellen door de Amerikanen. Maar ook iets dat eigenlijk alleen in een diner kan: Amerikaanse en Europese smaken komen hier samen. Zelf kunnen we beamen dat de combinatie van doorgebakken bacon en blauwe kaas er een voor in de boeken is.

Met een de steak tartare zijn we bekend, al is dit een verrassende variant. Het vlees is afkomstig van ‘grass and grain fed’ Friese koeien en, mede door de combinatie met de huisgemaakte hot sauce, ontzettend sappig en mals, inclusief lichte pittige kick.

Het nieuwe homestyle cooking

Van die huisgemaakte hot sauce - een soort vriendelijker broertje van tabasco - kun je overigens onbeperkt genieten. Iedere tafel is voorzien van een fles. Dit komt bijvoorbeeld goed van pas bij een van de biscuits – een soort hartige scone. Zelf aten we nooit eerder zo’n exemplaar en wanneer dat het team ter ore komt, wordt onze biscuit-ontgroening bestempeld als ‘a win’ . Hoewel er keuze is uit verschillend beleg voor de hartige toren, kiezen we voor wholefed ‘spicy fried chicken’. De luchtige biscuit is besmeerd met ‘honey butter’ en paart goed met de stevige bite van de kip.

'Chow chow' is nog zo’n Amerikaanse klassieker die op het menu te vinden is. Een visgerecht dat gepaard gaat met de herfst en voornamelijk aan de kustzijden wordt gegeten. Bij Stacks wordt het vanavond geserveerd met een op de huidgebakken heilbot. Het ietwat droge van de heilbot wordt opgevangen door de sappige pickled groene tomaten in de chow chow. Deze zijn huisgemaakt en hadden niet beter kunnen smaken dan ze deden; fris, zuur en dorstlessend.

Als een warme omhelzing

Hoewel Kevin en al zijn charisma grote kans maakten om de ster van de avond te worden, wordt hij zonder pardon van zijn troon gestoten wanneer er een gefrituurde aubergine op tafel verschijnt. De halve groente ligt in een poeltje zoete hot sauce en is afgetopt met chimi churri gevuld met pinda en pickled peppers. De buitenkant is bedekt in goudgele broodkruimels en de aubergine zelf heeft een textuur die je doet denken aan een warme omhelzing van een persoon die je liefhebt.

Stapelen is niet voor iedereen weggelegd

De overvloed aan gerechten waar je van wil blijven eten hebben ervoor gezorgd dat we weinig plek overhouden voor een dessert, maar voor een lime pie met huisgemaakte graham cracker korst valt er een uitzondering te maken. Het biedt ons daarnaast ook de mogelijkheid om meer te weten te komen over de diner en alles dat daarachter schuilgaat. Waarom heeft deze melting pot bijvoorbeeld de naam ‘Stacks’ gekregen?

Kevin vertelt ons dat het restaurant dezelfde naam draagt als zijn creatieve studio, gelaagdheid is volgens hem namelijk op vrijwel alles toepasbaar, maar “layering is a very authentic skill”, licht hij toe. Dat ze bij Stacks Diner meester zijn in die kunde, voel je aan alles. Zo is er aan elk detail gedacht, waardoor Stacks een opeenstapeling is van alles wat een goede avond nodig heeft.

Een diner op zijn kop

Die burger die we verwacht hadden kregen we niet, even als de TL-verlichte ruimte. We kwamen erachter dat het team van Stacks bestaat uit een creatieve en kleurrijke groep mensen die afkomstig is uit elke uithoek van de wereld én zelfs op hun vrije dag graag plaatsnemen aan de bar. We leerden dat homestyle cooking verantwoord en verrassend kan zijn, en dat een diner alles kan zijn wat je wil dat het is. Daarom is Stacks een plek waar je het liefst vaste gast wordt, omdat je er heen kunt wanneer je verlangt naar thuis, waar dat dan ook mag zijn.