Op vakantie bij De Watertoren

Hij stond laatst in ons lijstje over bijzonder dineren in Rotterdam, maar er was op De Buik nog niks over De Watertoren te vinden. Tijd om snel een bezoekje te brengen aan dit knusse restaurantje in De Esch.

De Watertoren zit verstopt in de oudste nog bestaande watertoren van Nederland. Vanaf de tramhalte kun je het restaurant al herkennen door de feestelijk gekleurde lampjes op het terras. In de zomer kun je daar genieten van een prachtig uitzicht op het water, maar wij – mijn twee studievriendinnetjes en ik – nemen plaats aan een van de gezellig aangeklede tafeltjes binnen in dit klein, maar fijne restaurant. 

Bij binnenkomst worden we vrolijk begroet door Kirti, onze gastvrouw. Door de mediterrane muziek die door het restaurant klinkt, wanen wij ons in een vakantieland. De, enigszins foute, inrichting sluit daar helemaal op aan: kleurrijke muren, houten tafels - bekleed met een leuk tafelzeil waar allerlei soorten olijven op staan - en stoelen. Ook de lampjes van het terras zie je terug in het interieur. Nadat Kirti onze jassen heeft aangenomen en opgehangen, begeleidt ze ons naar een tafeltje in een knus hoekje, net naast de bar, waardoor we een glimp van de keuken opvangen. We hebben een goed overzicht van de zaak, die al aardig vol zit. 

De kaart van De Watertoren heeft een Franse basis en is gevarieerd. Onder andere vissoep, lamssouvlaki, eendenborst en wortellasagne kunnen geserveerd worden. Kirti legt de dessertkaart al ‘stiekem’ voor ons klaar. ‘Vrouwen spieken toch altijd bij de desserts, dus ik leg hem alvast op tafel,’ grinnikt ze. En ja hoor, niet veel later zitten we met z’n drieën de uitgebreide kaart met toetjes aandachtig te bestuderen, maar dat zijn zorgen voor later. Mijn oog valt op de vis van de dag: tarbot met spinaziesaus en Hollandse garnaaltjes, ik ben dol op spinazie en vis. En ik ben niet de enige, want een van mijn vriendinnen kiest ook voor dit gerecht. De ander kiest voor de vegetarische wortellasagne.

Nog geen kwartier later worden de gerechten door een vriendelijke jongeman geserveerd aan tafel. Nog even later komt daar een flinke bak friet en een kom frisse salade bij. In het midden van een schattig bord met een bloemenpatroon ligt de tarbot, waar een romige saus met bladspinazie en Hollandse garnaaltjes onderuit komt. De vis is lekker zacht van smaak en de romige saus sluit er heerlijk op aan. De kleine garnaaltjes vallen een beetje weg in het geheel, maar de spinazie daarentegen is goed te herkennen. De wortellasagne ziet er ook heel smakelijk uit. ‘Wortel, ei, pesto, vlokken kaas en wat rucola,’ kan mijn tafelgenoot me vertellen. ‘Erg lekker in ieder geval!’ lacht ze. Het duurt niet lang voordat onze borden leeg zijn…

Nadat onze tafel is afgeruimd, verschijnt de dessertkaart weer. Een moeilijke keuze staat ons te wachten, ondanks dat we al eerder even mochten spieken. Van huisgemaakte cake tot een semi-fredo en een kaasplankje…. We raken niet uitgekeken. Uiteindelijk valt de keuze op de carrotcake met limoen-crème en een appel-cranberry crumble met een bolletje vanille-ijs en slagroom. Wederom genieten we van onze gerechtjes. De combinatie van de zoete carrotcake met de frisse, stevige limoencrème is goud waard. Ook mijn tafelgenootjes smullen van hun nagerecht, dat binnen no-time op is. We nemen nog een paar laatste slokken van ons drankje en dan is het tijd om naar de tram te lopen. We hebben genoten bij De Watertoren. Een aangename sfeer, vriendelijk personeel en vooral goed eten.