Geen wijn is geen optie bij YOLO

Er hebben afgelopen maand een hoop wijzigingen plaatsgevonden op de hoek van de Admiraliteitsstraat en Admiraliteitskade. Na vijf jaar vond Rogier het tijd voor verandering. De naam Admiraliteit Bar & Kitchen maakte plaats voor ‘YOLO’, verwijzend naar zijn you only live once levensstijl. Er werd een nieuwe luifel geplaatst (waardoor je nu het hele jaar verwarmd kunt buiten zitten), er ging een frisse wind door het interieur en ze ontwikkelden een compleet nieuwe menukaart (geen zorgen, de hardlopers zijn er nog steeds te vinden). Er is één ding wat niet veranderde: het enthousiasme van het barpersoneel. Mooi excuus (hebben we die nodig?) om bij YOLO langs te gaan.

Gelukkig doet de uitspraak ‘het enige recht van een vrouw is het aanrecht’ allang geen eer meer aan, maar toch staat het gros van de vrouwen thuis nog steeds achter de pannen. In een wereld waar dit heel normaal is (hallo stereotypering), verbaast het mij hoe weinig vrouwelijke chefs er eigenlijk in de horeca terug te vinden zijn. Dat er in de open, kleine keuken van YOLO twee (!) vrouwelijke chefs staan vanavond, kun je dus gerust een unicum noemen. Ze bereiden vol passie de lekkerste gerechten en het straalt van ze af dat ze plezier hebben in wat ze doen. 

Goudeerlijk en flink Rotterdams 

Dit plezier is niet alleen terug te vinden bij de chefs, maar ook bij de rest van het personeel. De bediening is goudeerlijk en flink Rotterdams, wellicht houdt niet iedereen hiervan, maar het past precies bij de zaak. Altijd in voor een gezellig praatje en je hoeft hier niet bang te zijn dat je met dorst weggaat. De tafels zijn zelfs ingedekt met champagneglazen. Wanneer we vragen om een spa rood om mee te beginnen, worden we dan ook heel gek aangekeken (oke, wellicht hebben we deze reputatie in de loop der jaren zelf opgebouwd). “Doe even niet zo gek, een fles spa kun je erbij krijgen, nu gewoon zeggen wat je echt wil drinken”, krijgen we te horen van Jet, degene die ons vanavond bedient. Geen wijn is geen optie, de toon voor de avond is gezet. 

Het nieuwe menu 

Ook hoef je nooit bang te zijn dat je nog trek hebt wanneer je hier weggaat. Het nieuwe menu bestaat, zoals we gewend zijn van het restaurant, uit shared dining gerechten. In verschillende rondes wordt vanavond de tafel vol gezet, waarbij er wordt gestart met Swiss flatbread. Dit is YOLO’s variant van de flammkuchen en bestaat uit flatbread met gruyères, crème fraîche, ui en spek. Een goede starter, maar vergeleken met de andere gerechten wel duur (€14). Dan verschijnen de Ahi salmon en zeebaars. De zalm wordt lauwwarm geserveerd en afgetopt met saffraan vinaigrette, granaatappel en cress salade. Hij is dungesneden, je vliegt er zo met je mes doorheen, en heel zacht. Bovendien proef je de tonen van azijn heel goed terug. De zeebaars wordt geserveerd met mango en macadamiacrumble, waarbij het zoute van de zeebaars het goed doet met de zoete mango. Een combinatie die wij niet dagelijks tegen zien komen, maar goed in de smaak valt. 

Vervolgens wordt het nieuwe pronkstuk op tafel gezet: Hibachi skewers. Dit zijn tenderloin spiesjes op een serehstengel op een mini hibachi grill, waarbij de grill aan tafel licht blijft doorroken, met een sojadip (waar wij stiekem ook andere gerechten in dippen). Erbij de honing-limoen eendenborst met bramen-bosbes saus, die ons direct aan het winterse weer doet denken, en de geroosterde zoete aardappels met mis-knoflook tahini. Van de volgende gang (nog een gang?! Ja, we zeiden toch al dat je hier niet met trek weggaat) worden wij echt heel erg gelukkig: lauwwarme kingkrab met lichte tonen van citroen door de citroenboter. Om ook aan onze dagelijkse hoeveelheid groenten te komen, worden hierbij asperges geserveerd. Geen standaard bord met asperges, maar een onalledaagse combinatie door de gezoete ui, macadamianoten en zwarte bonen dressing.  

Afsluiter 

Nadenkend over dat het volgende keer geen gek idee is om een stretchbroek aan te doen, wordt gevraagd of wij nog ruimte over hebben voor een dessert. Op de een of andere manier laat je hier toch altijd een speciale ruimte voor over. Gelukkig maar, want anders hadden wij de chocolade lava cake en gemarineerde ananas gemist. De chocolava is een mooi contrast tussen het zoete van de chocolade en zure van de coulis van biet en framboos, maar de absolute topper is de ananas. Deze wordt geserveerd met yoghurt crisp (wat heerlijk in je mond blijft doorknetteren), ananas-ijs en amandelschaafsel en is zoetig gemaakt door de marinade. Een avond bij YOLO is niet goedkoop, maar ach…You Only Live Once.