Roest is terug en hoe

Van Ruwe Randjes naar Strakke Nieuwbouw

Oostenburg is zo’n wijk volop in ontwikkeling. Je herkent weinig meer van de ruwe buurt die het zo’n 10 jaar geleden was. Geen Volkskrant en Parool redacties meer, geen bedrijvigheid meer in de Werkspoorhal, maar strakke nieuwbouw zonder parkeergelegenheid op straat.

Gelukkig is Roest behouden gebleven en nieuw leven ingeblazen. Er wordt weliswaar nog druk gewerkt aan een deel van het pand (de mooie serre), maar het zij-terras, het was een warme vrijdag, stond al uitnodigend buiten.

Lekker ruw

Bij binnenkomst worden we gelijk gevangen in de fijne, losse, beetje rauwe industriële sfeer van het pand. Met stalen balken, ongepolijste muren, oud hout en mooi licht. Het pand is heel leuk ingedeeld met verschillende ruimtes.

Van tafeltjes voor het raam met uitzicht op de haven tot hoge tafels bij de bar en via een kruip-door-sluip-door toegang naar zelfs een aparte ruimte bij de open keuken. Er wordt nog gewerkt aan de event ruimte aan de voorzijde van het gebouw, maar je voelt dat het goed zit met de sfeer.

Bubbels en XO

De avond begint lekker met een mooie cava aan een van de tafels aan het raam, waar je gelijk een uitzicht hebt over een groot deel van het restaurant en de bar. Het is een van de eerste avonden en de chef, Jef komt even aan tafel, vertelt dat hij vandaag meer dan 100 couverts heeft.

Er is een leuke kaart met bites, waarvan wij de gevulde kippenvleugel met een XO-saus van slakken en shiitake natuurlijk moeten proberen. Geweldig fijne smaken, de vleugel is gevuld met gehakt en gamba en die saus… dit zou zomaar eens het gerecht van de avond kunnen zijn.

Try-out

Er wordt een driegangenmenu geserveerd. Als eerste gerecht komt er een restaurant favoriet op tafel: een fors stuk merg op zuurdesem, wat geroosterd varkensvlees, iets aangezuurde rode ui, gesmolten kaas en een kruidensalade.

Een soort tosti anders, maar wel een gerecht dat perfect bij het pand past. Lekker rustiek met een rauw randje. Daarna volgt een gepaneerde kwartel met jus en een salade, heel mooi geserveerd in een prachtige vintage jusschaal. Je zou er het liefst geen hap van nemen, zo mooi.

Het korstje van de kwartel is heel fijn en de jus krachtig. Ontbeend zou het helemaal een top gelicht zijn. Maar we waren proef eten, dus daar wordt nog aan gewerkt.

Het als dessert geserveerde bananenijs is in al zijn simpelheid erg goed. Het wordt geserveerd in de roestvrijstalen ijsbakjes die we van ‘Van der Valk’ kennen. Het ijs is romig, voorzien van pinda's karamel en op een bedje van pindakaas. Simpel maar lekker.

Oude liefde Roest niet

Heel passend, want we voelden gelijk weer de vibe die we ooit ook bij het oude Roest hadden. Nu met het team van De Willem en een spannend menu. Waar overigens nog wel wat aan gewerkt wordt.

Straks met het mooie weer en twee terrassen plus een gigantische serre zou het ons niet verbazen dat dit de place-te-be is op Oostenburg.