Bij Nela op de Zuidas wil je gezien worden (en eten!)

Bij Nela, the new kid in town op de Zuidas, wanen we ons even in kosmopolitisch New York. Zowel de ambiance, het eten als de service zijn er on-Nederlands. De Buik mengde zich een avond tussen de fine fleur van de Amsterdamse society en dompelde zich onder in een luxueuze wereld van cocktails en shared dining, waar het niemand iets lijkt uit te maken of het een dinsdag of een zaterdag is.

​Fine dining op de Zuidas

We werken niet bij een bank, zijn ook geen advocaat of “senior vice president capital markets”. En dus hebben we sinds onze studietijd (Universitair Sportcentrum) geen stap meer op de Amsterdamse Zuidas gezet. Waarom zou je immers, als je daar verder niets te zoeken hebt? 

Wanneer we deze dinsdagavond aan komen fietsen om bij Nela te gaan eten, kijken we dus onze ogen uit. Er blijkt leven op de Zuidas: er is horeca, er zijn dure appartementencomplexen en er hangt luxe in de lucht. 

Nela is gevestigd in een van deze nieuwe gebouwen en veroverde in korte tijd vele harten met hun open fire shared dining concept. Tijd om de proef op de som te nemen: is it worth the hype?

​Open fire cooking restaurant

Zeker, ook wij ergeren ons soms aan het nutteloos strooien met Engelse termen in de horeca. Maar Nela is nou precies zo’n soort zaak waar het juist wél logisch voelt wanneer het over dining, dishes en live fire cooking gaat. 

Een groot deel van de bediening is internationaal, de chef-eigenaren Hari Shetty en Ori Geller werkten voor gerenommeerde zaken in Londen en Tel Aviv en dus is het niet verwonderlijk dat zowel op het menu als in het restaurant de voertaal Engels is. 

We worden de hele avond goed in de gaten gehouden door onze vriendelijke ober uit Frankrijk, die onze glazen gevuld houdt en met ongespeeld enthousiasme de gerechten toelicht die vanaf het open vuur in de keuken naar onze tafel komen. 

Onze tafel, een tweetje, bevindt zich in het middelste gedeelte van het restaurant. Gelukkig blijken we aardige buren te hebben (met wie we later nog een yuzu sake delen), want je zit wel wat dichter op elkaar. 

Leuker is het om een tafel te reserveren aan de keukenbar, van waar je uitkijkt op de koks die aan het werk zijn. Een soort chef’s table dus. Achterin de zaak is de echte bar, waar je plaats kunt nemen voor een drankje en waar het – naar verluidt – in het weekend los gaat met dj’s, cocktails en de voetjes van de vloer. Martin Garrix stond er laatst nog te draaien, we bedoelen maar.

​Wat je echt moet bestellen bij Nela

De uitgebreide kaart die bestaat uit vijf secties: pizzaatjes, ‘raw and cured’, ‘groentegerechten, vis en schaal- en schelpdieren en vlees. We proeven deze avond een aantal gerechten van de kaart, waarbij we zeker de tartaar met rauwe langoustine, artisjokken van de houtskoolgrill (met een spinazie beurre blanc) en de rauwe yellowtail tonijn met puree van gebrande aubergine en wat ingelegde groentjes aan kunnen raden. 

Het zijn stuk voor stuk perfect op smaak gebrachte gerechtjes op de ingrediënten wordt duidelijk niet bezuinigd. De vis en het vlees zijn vers en van topkwaliteit. We raden dan ook aan om in deze zaak echt gerecht per gerecht te eten, bijna alsof het een meer-gangenmenu is. 

En dus niet – zoals we ook nog wel tegenkomen in de wereld van het shared dining – de tafel vol te laten zetten en vervolgens alles door elkaar te eten. Dat zou echt zonde zijn, de gerechten zijn best kostbaar dus wat je wilt is alles met aandacht proeven.

Het lekkerste gerecht van de avond is zonder twijfel de geblakerde spitskool, overgoten met een gesmolten truffelboter. Klinkt bedrieglijk simpel, maar niets is minder waar. Het gebrande randje van de zachte spitskool, de botersaus met echte truffel en flink wat zuur erin maken dit een perfect gebalanceerd gerecht, waar we de hele avond van door zouden kunnen eten.

​Geheime wijnkaarten en Japanse limoncello's

We sluiten af met een fantastisch dessert: een klassieke bombe alaska die live aan tafel wordt afgebrand. Niet alleen een leuk spektakel, maar het toetje zelf is ook verschrikkelijk lekker. 

Erbij drinken we een limoncello-achtig glaasje yuzu sake, waarmee we proosten met onze buren die deze ook net ingeschonken krijgen. We blijken een gezamenlijke passie voor wijn te hebben en raken daar de komende anderhalf uur niet over uitgepraat. De buurman verklapt dat ook de eigenaren erg van goede wijn houden en dat er naast de reguliere wijnkaart ook nog een “geheime” wijnkaart is waar de echte pareltjes op staan. 

Met een blik op de fles die bij de buren in de koeler staat, kunnen we bevestigen dat daar inderdaad bijzondere en schaarse flessen op moeten staan. Hoewel wij deze avond zelf prima wijnen per glas hebben gedronken, zouden we aanraden om bij Nela voor de cocktails te gaan. Je betaalt dan iets meer per glas, maar hebt dan wel iets écht bijzonders. 

Wij proefden bijvoorbeeld de Old Goose €16 met wodka, passievrucht, limoen en echte vanille. Ter vergelijking, voor een glas Ribera del Duero betaal je €12. En tja, wie het zich kan veroorloven, vraagt natuurlijk even naar de wijnen van het speciale lijstje. Laat je ons dan ook even weten wat erop staat?