Choux: Niet lullen maar eten

Choux is een vaste waarde in Amsterdam. Wij planden er een diner op een doordeweekse avond, verruilden onze stevige stappers voor een paar keurige hakken en lieten ons verrassen aan de pittoreske Ruijterkade aan het IJ. 

Straal langs

Het blijft toch ingewikkeld die Ruijterkade. Het is niet onze eerste keer dat we net aan de verkeerde kant van de weg eindigen. We draaien onze fietsen om, excuseren ons voor het spookrijden en rijden vervolgens straal langs Choux. Dit heeft deels te maken met het ontbreken van ons richtingsgevoel en deels komt het omdat Choux niet patserig en dominant aanwezig is aan de Ruijterkade. Als je tenminste over de knalrode gevel heen kan kijken.

Voor de deur staan jongemannen te roken, tussen de gangen van hun maaltijd door. Weer excuseren wij ons en lopen naar binnen. We worden ontvangen door een vriendelijke jongedame die onze jassen aanpakt en aan ons de keuze laat of we tegen de muur willen zitten of pal in het midden aan een ronde tafel. Onze keuze is snel gemaakt: altijd de ronde tafel. Ronde tafels doen gezellig aan en daarnaast zit iedereen precies even ver van elkaar verwijderd. We nemen de ruimte in ons op. Choux is groot en ruim, maar het oogt absoluut niet kaal en kil. Het is gezellig. De tafels zijn gevuld met mensen die kletsen, lachen en eten. Onze ogen dwalen af naar de open keuken waar we chef Merijn van Berlo wel eens live aan het werk willen zien. Helaas, hij is niet aanwezig vandaag. 

Niet lullen maar eten

De ober komt, ik ken hem uit een vaag verleden toen hij er nog niet zo netjes bij liep en ook blij was met een glas lauwe Canei. Daar staat hij dan, jaren later. Hij vertelt ons dat we kunnen kiezen voor het verrassingsmenu van de chef of à la carte kunnen bestellen. We kiezen voor à la carte: drie gangen met bijpassende wijnen. Deze keer geen Canei, maar prachtige verhalen achter de verschillende wijnen. We kregen een oranjewijn, donkergeel van kleur waar de tannine sterk aanwezig was. De wijn sloot naadloos aan bij het gerecht van zomertruffel, courgette en verveine met een krokantje van maïs. Als dessert kiezen we voor de Blue Stilton met braam, cacao en pistache. We zijn niet snel stil, maar na dit gerecht wel. Al voor de tweede keer overigens, eerder vielen we stil bij het voorgerecht van Opperdoezer in een oesterblad met kelp en prei. We trekken de conclusie dat je hier beter heen kan gaan met iemand die je veelvuldig ziet en niet met iemand met wie je veel bij te praten hebt. Dit zijn gerechten waar je de tijd voor wilt nemen, waar je naar wilt kijken en waar je elk ingrediënt zorgvuldig tot je wilt nemen. 

Smaakexplosies

Bij Choux krijg je smaakexplosies in je mond met minimale ingrediënten. Het is een feestje. Wees stil, eet en geniet. Na de zoete dessertwijn besluiten we niet te eindigen met koffie, maar ons nog één keer te laten verrassen door de ober. We krijgen een rode wijn geserveerd. Achteraf gezien was dit wellicht iets te enthousiast voor een woensdagavond, maar het smaakte er niet minder lekker op. 

Of we hier terug komen? Is de paus katholiek? Ja, we hebben nog niet alles van de kaart geprobeerd dus wij komen zeker terug om de rest ook in stilte tot ons te nemen.