Een ouderwets avondje op chic met de komst van LIER in Het Concertgebouw

Onlangs opende in Het Concertgebouw het restaurant LIER. Onder leiding van chef Erwin Oudijk, die je kent van The College Hotel en The Dylan, worden klassieke gerechten bereid met ingrediënten uit de regio. Normaal alleen geopend voor concertbezoekers, maar voor de Buik maakten ze een uitzondering. Wij trekken ons nette pak aan en vertrekken richting Museumplein.

Fotografie: Jan-Kees Steenman

LIER bestaat uit één grote, glazen driehoek. En omdat het nét niet uitkijkt op het mooie stuk van het Museumplein, lijkt het een uitdaging om deze ruimte sfeer te geven. Toch is het gelukt. Het rode tapijt heeft hier zeker een groot aandeel in. De inrichting is, op het witte tafellinnen na, volledig rood. Een warm, klassiek gevoel overheerst. Doordat het buiten donker is en de lichtjes weerkaatsen in de ruiten, is het uitzicht toch best indrukwekkend. Een rooftop gevoel, alleen dan op de eerste verdieping.

Rollend de zaal in

Fotografie: Jan-Kees Steenman.

Ondanks dat wij geregeld een bezoekje aan Het Concertgebouw brengen (technofeestjes meegerekend), komen wij vanavond alleen voor het diner. Een uitzondering, want zonder kaartje ook geen diner. De dinertijden zijn afgestemd op de voorstelling, zo kun je uitgebreid tafelen zonder halsoverkop te moeten vertrekken. Je rolt na je dessert zo de zaal in.

Gastheer en vinoloog Daniël Huberts wijst ons naar ons tafeltje. We zitten aan het raam, die kans was groot. We starten met een paars likeurtje: Hemeltje van Wynand Fockink. Een erg goed begin. Bij LIER kun je kiezen uit een driegangenmenu of een signature dish met dessert. Wij gaan voor het driegangenmenu, zo kunnen we verschillende dingen proberen. Uiteraard met bijpassend drankarrangement. Je kent ons.

Eerlijk zullen we alles delen

Als voorgerecht krijgen we steak tartare met zwezerik. De afspraak om alles te delen, blijkt lastig met een gerecht als dit. Van de ingelegde bloemkool die erbij wordt geserveerd, willen we wel een hele schaal. De roosjes zijn lekker zuur en super knapperig. Vergeet de saaie bloemkool met kaassaus, dit is hoe je het wil. Het andere voorgerecht was helaas een minder groot succes. Drie soorten biet (gepoft, gerookt en bereid in zoutkorst) met een geitenkaasschuim en crumble van roggebrood. Wie een toefje geitenkaasschuim verwacht, heeft het mis. De arme biet is bedolven onder een lawine van geitenkaas. Smaakvol is het zeker, maar misschien iets uit verhouding. De crumble van roggebrood crumbled niet, maar blijft plakken in je kies. Voor de oudere generatie concertbezoekers met broze vullingen is dit dan ook geen aanrader. Wij kauwen daarentegen gewoon stevig door.

Als ons broodbordje weer wordt gevuld met een knapperig, warm broodje, komen ook onze hoofdgerechten door: entrecote met pompoen en Madeira jus en corvina met cantharellen en parelgort. De wijnen die we erbij krijgen, zijn om stil van te worden. Weer blijkt delen een hele uitdaging. Er gaat tenslotte weinig boven een goed stuk vlees met puree en volle jus. De Madeira jus is zo lekker, dat die nog voor de bordwissel op is. Gelukkig lopen ze rond met het juskannetje. Ook de corvina gaat niet helemaal in gelijke helft naar de overkant van de tafel. Ondertussen gaat het gesprek over - hoe chic - tatoeages. Mijn tafelgenoot wil een bestekje op haar arm. Daniël pikt tijdens het bijschenken van de wijn hier iets van op en vertelt trots over zijn tattoo van een tastevin (wijnproefschaaltje). De liefde voor eten en wijn staat hier duidelijk zwart op wit.

Een warm hart

Als dessert is er de keuze tussen een kaasplank of plaatgebak met peer en karamel. Voordat we onze keuze onthullen, nog even een leuk weetje: LIER dankt zijn naam aan het muziekinstrument en tevens logo van Het Concertgebouw. En voor de oplettende bezoeker is dit ook het gouden beeld dat al sinds de opening van Het Concertgebouw in 1888 bovenop het dak van de Grote Zaal prijkt. Nu weer verder naar het dessert.

Surprise, surprise, wij gaan voor de kaasplank. De plank is belegd met vier niet zuinige stukken Hollandse kaas. De dessertwijn laten wij het liefst oneindig bijschenken, maar daar klinkt de beroemde gong. De voorstelling gaat beginnen. We drinken nog even onze hete bak koffie op en daar ligt, zoals een echt Amsterdams restaurant betaamt, een knapperig Eberhardje bij. De gasten vertrekken naar de voorstelling en wij gaan tevreden naar huis.

Voorlopig is LIER alleen open voor concertbezoekers die op dezelfde dag naar een voorstelling gaan. Hopelijk gaat dit in de toekomst veranderen en kunnen we er ook eten zonder een strijkorkest te bezoeken. Laten we dan wel afspreken dat je niet in je kloffie aan tafel schuift. Het is en blijft toch Het Concertgebouw.