Schnitzelparadijs bij OCCO

Je zou het niet zo zoeken achter de historische gevel en poort van The Dylan Hotel. Maar OCCO, de huisbistro van het hotel, serveert een schnitzel die niet onderdoet voor de klassiek Weense exemplaren. De Buik mocht het proeven en was ook onder de indruk van de sfeer en de aardappelsalade.

​Sfeervolle woensdag

Waar de woensdag bij veel horecagelegenheden een van de stillere avonden is, ervaren we dat bij Bar Brasserie OCCO helemaal niet. De huisbistro van The Dylan Hotel, dat ook het sterrenrestaurant Vinkeles huisvest, is op onze druilerige woensdagavond gezellig druk. Niet alleen met hotelgasten maar zeker ook met veel aanloop van de ‘buren’. Zoals de buurtbewoners lieftallig door het personeel worden genoemd. 

Je kunt hier kiezen voor een plek in de ruimte voor de bar, aan de lange bar maar ook in de meer ‘brasserie’ ruimte richting de ingang van Vinkeles. Daar zit je heerlijk aan de raamzijde met uitkijk over het binnenterras. Een fijne plek vinden we. 

De bediening is jong en correct zonder stijf te zijn; eigenlijk een perfect fit bij de sfeer van Occo en het niveau van het hotel. Wij boffen want Natasja Noorlander bedient ons aan tafel. Natasja was voorheen de sommelier en restaurant manager (ook van Vinkeles) en is nu de Food and Beverage Manager van het hotel. Wijn is haar grote passie. Ze schenkt een mooi glas van een ‘eigen’ riesling: de Cuvee The Dylan 2021 van Bernhard Eifel. Een heel mooi en energiek glas wijn met diepgang en tegelijk goed doordrinkbaar, wat een fijne start.

​Tartaar vooraf

De chefs van het hotel hadden al langer de wens om eens de schnitzel op de kaart te zetten. ‘We serveren het nu een met een mooi garnituur van bijvoorbeeld traditionele aardappelsalade’, vertelt Natasja. Maar eerst volgt als vooraf een van favoriete gerechten, de steak tartare. 

De tartaar is in de keuken aangemaakt en komt ‘klaar’ op tafel. Je ziet aan de structuur van het vlees dat het met de hand gesneden is gesneden. In dit geval van de bavette, een stuk vlees van de achterzijde van het Holsteiner rund en goed aangemaakt met een lekker zuurtje en net dat vleugje spicyness in contrast om een nasmaak te hebben. Het wordt geserveerd met een dun getoaste pan cristal, een traditioneel, en in dit geval knapperig, stuk Catalaans brood.

​De ster van de avond

Maar we kwamen natuurlijk voor de hoofdact: de Wiener. De schnitzel is hier natuurlijk van kalfsvlees en in dit geval van de dikke lende gesneden. Het is een goudkleurig bordvullend object, voorzien van een eenlaag paneer en is gebakken in geklaarde boter. Met ‘on the side’, een paddenstoelen roomsaus, een halve gebrande citroen en een aardappelsalade. Die laatste is lekker zurig van kriel met room, gesnipperd uitje en veel dungesneden augurk. 

De hoofdact heeft een krokante korst, die niet uit elkaar valt of plakt, maar al het ware als een jasje om het kalf is aangetrokken. De garing van de schnitzel is perfect, lekker heet van binnen en komt zeker in de buurt van Weense standaard. Zoals mijn tafelgenoot, die recent de beste schnitzelzaken van Wenen bezocht, beaamt. Met recht ook de favoriet van de (Duitse) directeur van het hotel.

Misschien komt daar ook wel het het idee van de roomsaus met paddenstoelen vandaan. Niet onze ‘cup of tea’, we zijn toch veel meer van de originele uitvoering. Natasja serveert er, op verzoek want de riesling past ook prima, een lichtrood glas Spätburgunder uit het Duitse Pfalz van wijnmaker Stefan Meyer bij. En wij genieten nog even van de fijne sfeer in de brasserie en de smaken op het bord en in het glas.

​Go OCCO

De Bar en Brasserie van The Dylan wordt vaak over het hoofd gezien, ook door ons. Het is echt een bezoekje waard. Alle gerechten komen uit dezelfde keuken als van het tweesterrenrestaurant Vinkeles. De sfeer is warm met een fijne mix van locals en toeristen. De gerechten klassiek, de schnitzel alleen al een maaltijd an sich en de service is zoals je mag verwachten in een 5-sterren hotel, excellent.