blogger Niels is een wijnman in hart en lever. Proeft, ervaart en schrijft. Van content voor wijnimporteurs en artikelen in magazines tot zijn eigen boek.
Rust en ruimte. Sfeer en cachet. De boel opgefrist en geverfd, warm en verzorgd. Klein blauw tafeltje voor de handtas. Dat zijn de details! We herkennen het ‘oude’ Aan de Zweth, maar hier ademt verse ambitie, toewijding en liefde voor het vak.
Dat is te danken aan de nieuwe eigenaars: chef Justin Koopman, die kookte in restaurants als FG, Parkheuvel en ‘t Ganzenest, en gastvrouw Indy Chiron Akkermans, die ervaring opdeed bij HMB, Amarone, Fred en FG.
Je zit er riant. Tussen groen achterland en water voor de deur. Voor als je afvraagt waar de naam De Zweth vandaan komt, dat is een buurtschap tussen Delft en Rotterdam aan de vaarverbinding Delftse Schie*. Zoek maar eens op.
De trossen kunnen los, we starten met de huischampagne en een stroopwafel. Je leest het goed. Die is zoet én hartig, en de favoriet van de chef – krijgen we uitgelegd.
De gasten vormen een aanstekelijke mix van zakelijk en privé, de amuses komen vrolijk in glas. Mooi gedecoreerd en verfijnd.
De pannacotta van witte asperge is fris en luchtig, met het licht bevreemdende gevoel van een uitgestelde Paasbrunch. Och. Het is niettemin origineel, verrassend en toch passend.
De bediening werkt voorkomend, geroutineerd en gecontroleerd. De afwezigheid van zowel gastvrouw Indy als de jonge sommelier Valerie van Dam is merkbaar. Er wordt net iets te lang gestunteld met opener en folie, en de uitleg bij de wijnen is wat eenzijdig. Daar valt winst te behalen.
Goed om te weten dat John Groeneveld (Librije en De Leest) het nu al uitstekende team komt versterken.
Een warme, robuuste bol brood, slim ingesneden aan de onderkant. Heerlijk met goede olijfolie en zeezout. De Ierse boter met tomaat is ons iets te zoet. Wel leuk gevonden om die in de vorm van een legoblok te ‘gieten’.
De wijnkeuze is vooralsnog klassiek. Na de champagne volgt een Sancerre van Roger Neveu. La Grande Côte 2023, geschonken uit een charmant half flesje. De witte Loirewijn is wat ingedut maar wordt naar verloop van tijd wakker én beter.
Sowieso een match met de carpaccio van langoustines. Een zacht en verfijnd gerecht met een aangenaam aardse structuur. Waar de Sancerre in dienst van voorgerecht is, maakt de champagne de smaakbeleving een stuk spannender. Zitten we direct op Michelinsterniveau. Maar dat gevoel hadden we eigenlijk al vanaf de eerste hap.
Volgende ronde: schol met hazelnoot, bloemkool en vadouvan én (eetbare) bloemen uit eigen tuin. Zou heerlijk zijn met de witte bourgogne van Louis Jadot die onze buren drinken. Maar de torrontès van Terrazas de los Andes uit 2021 die wij voorgeschoteld krijgen is stukken verrassender. Hadden we zelf nooit bedacht. Leuk.
We schakelen over naar Nederlands rood: Lingen Cuvée Barrique 2019, licht gekoeld. Potsiedikkke! Kersen, hout, zacht en fris maar goed geconcentreerd. Een blend van pinotin en regent die 12 maanden op barriques is gerijpt. Nederwijnen blijven je verbazen.
Erbij: perfectie op een bord. Een groot, warm designbord onder boterzachte kalfszwezerik met een crunch en fijne paddenstoelen. Justin kan koken! Daar doet een nietsvermoedend rondscharrelende mier op tafel niks aan af.
Het hoofdgerecht heeft qua inhoud iets plichtmatigs. Op een of andere manier hebben chefs het idee dat het dan toch altijd een stuk vlees of vis met groenten moet zijn. Zou dat net even anders kunnen? Vast wel.
Hoewel, het bord is een plaatje en de bereiding geweldig. Fris en puur met oog voor detail. Zoals eigenlijk de hele beleving is. Bij het malse kalfsvlees krijgen we een glas Carignan van Claude Vialade uit 2021. De 100 jaar oude druivenstokken geven een stevige wijn die goed past én opvallend fris drinkt. Bravo.
Ronduit verrassend is het dessert: een caprese met aardbei in plaats van tomaat. Het is zoet en hartig, romig en weldadig met een pittige touch. En – extra leuk – afgemaakt aan tafel. Met een glas Beerenauslese van Nittnaus erbij zien we hoe roeiboten passeren en valt ons op dat de muziek een tandje omhoog schiet. Qua intensiteit, niet qua volume gelukkig.
De nostalgische en nu al iconische friandisekar is een oude humidor van de allereerste eigenaars. ‘Koffie erbij?’ Graag! Dat gaat mis. Want een kopje ‘What else?’ is niet wat je je wil herinneren als je naar huis gaat.
Gelukkig maken de geniale zoete hapjes dat voor een groot deel goed.
Wil je op niveau eten? Bij een jonge, ambiteuze en getalenteerde chef? Verfijnd, geraffineerd en uitgebreid? Dan heb je hier een knappe deal te pakken. Voor 165 euro heb je alles erop en eraan, inclusief wijn, water en friandises.
In de maand augustus geldt dit als zomerarrangement voor slechts 150 euro. Dikke doen.
Om de overigens prima wijnkaart meer in balans te krijgen adviseren we dan weer wel om te investeren in het segment 40 tot 60 euro per fles. Nu is er niets onder de 80 euro per fles, en dat is echt te hoog. Buiten dat is Aan de Zweth schitterend onderweg.
*) De Zweth is ook nog eens een klein watertje dat uitmondt in de Schie en daarom ligt Aan de Zweth dus letterlijk aan de (Berkelsche) Zweth.
Een nieuw kookboek, uitgebracht door vier veiligheidsregio's. Naast recepten die handig zijn in een tijd van nood, vind je ook praktische tips.
Ontdek Sumeyra in Oud-Mathenesse: een warme buurtplek vol unieke smaken in Rotterdam.
Kaapse Maria aan de Mauritsweg heeft meer in de mars dan alleen de 24 taps met bier en ciders: verrassende gerechten en een gastvrije sfeer voor iedereen.
Geniet van de volgende voordelen:
