Ongekend niveau bij het borrel- en eetadres Café Restaurant Bar Maurits

Voetbalgevoel

Het ‘bruine-café’ gevoel is goed vertaald met de inrichting van veel hout, bar met spiegels en een sfeervolle verlichting. In de zomer is het terras bijna geheel om het hoekpand heen aan het gezellige Hoofddorppplein

Dat voetbal een belangrijke rol speelt in het leven van de broers merk je. Vincent heeft een achtergrond in het betaald voetbal en speelde zelfs een aantal keer in Nederlandse jeugdteams. Dat verklaart ook het schilderij van nummer 14, waar je gelijk de leukste plek van het café vindt aan de bartafel voor twee personen, in het kleine nisje direct bij de bar.

De barbites ver voorbij

Wat het eten betreft kun je hier prima binnenvallen voor wat hapjes en een glas wijn of een cocktail. Daar merk je al dat Maurits een wolf in schaapskleren is. De borrelhappen zijn ver boven het gemiddelde niveau.

Net zoals de menukaart: daarop staat geen café-food, maar creatieve interessante gerechten. Je kunt hier zowel à-la-carte als een drie-gangen-menu eten. We begonnen de avond met knapperige zuurdesem van Bakkerij Loof en een geslagen beurre noisette van de borrelkaart. Van die kaart wil je eigenlijk van alles eten, maar met ook al dat lekkers op de dinerkaart vonden we dat niet verstandig.

Van dezelfde borrelkaart volgden een bisque met basilicumolie, die, als we kritisch proeven, misschien een beetje meer power kan hebben. Gevolgd door een dik stuk brioche met een crème van kruiden en een flinke moot lauwwarme gerookte paling. Heerlijk en dan moest het ‘echte eten’ nog beginnen.

Chef met achtergrond in de patisserie

In de kookwereld staan de chefs met een patisserieopleiding bekend als de mannen & vrouwen van de exacte (kook)wetenschap. Ze maken een receptuur tot twee cijfers achter de komma, waardoor de smaak en kwaliteit altijd top is. Dat merk je ook bij Maurits. Boy van Rijn, die gewerkt heeft bij De Kas en The Lobby, de chef van Maurits is er ook zo eentje.

Het eerste echte gerecht (ook van het menu) is de ceviche van corvina. Een soort zeebaars hier gegaard in ponzu (een mix van yuzu en soja) en mandarijn met wat dille. Gevolgd door een ander interessant gerecht met een Latijns-Amerikaanse invloed. Gebrande mais met jalapeno, gepofte quinoa en crème van cheddar. Een apart en heel rijk gerecht met mooie balans tussen romig, zoet en pittig.

Het hoofdgerecht is echt comfortfood: runderwang was fluweelzacht met wat gebruinde witlof, trompette de la mort paddestoelen en voor het zuurtje wat rode bosbes (lingoberry). Maar aan het dessert merk je toch de hand van de patisseriemeester. Nog niet eerder hebben we zo’n fijn stukje hazelnoottaart met frangelico, gianduja en karamel gegeten. Deze is echt voorbij niveau van Puccini.

Wijnkaart om van te smullen

Net zoals de barbites is ook de wijnkaart van Maurits om van te smullen. Hier heb je een interessante selectie waar menige (sterren)zaak jaloers op mag zijn. Op een dubbelzijdige A4’tje met een corps waarbij een leesbril noodzakelijk is.

De wijnen zijn overwegend van Franse afkomst met hier en daar een ander Europees land en de kaart omvat zowel natuur- als conventionele wijnen. Tomas, de man van de wijn, verklaarde dat ‘natuur’ niet per se een must is, maar dat hij goede Europese wijnen zoekt die passen bij de sfeer en keuken van Maurits.

Nou, dat is dan gelukt. Wij dronken wijnen per glas van gruner veltliner uit het Kamptal tot orange fieldblend uit de Elzas en zelfs een fijne licht gekoelde rode Sancerre.

Een feestje

Maurits past in het rijtje van Felperlaan (West) en Buurtcafé De Tros (Oost); zo’n zaak die je elke buurt toewenst. Een fijn eetadres maar een net zo lekker borreladres. Waarbij hier de combinatie van de borrelhappen en wijnkaart van een ongekend niveau is. Dat alleen al was ons fietstochtje waard.